Ken je dat gevoel dat je helemaal niks hebt gedaan op een dag? Dat je heel de dag wel bezig bent geweest, maar je 's avonds geen idee meer hebt waarmee. Ik heb veel van die dagen. Ik kan vaak niet eens meer oplepelen wat ik twee dagen geleden heb gedaan. En dat is jammer. Het is heus niet zo dat ik elke dag van alles beleef, zeker niet. Maar ik vergeet veel te veel.
Volgens mij heb ik een oplossing gevonden. Als ik mijn blog nou eens op mijn gewone dagelijks leven richt? Blijkbaar stempel ik niet elke dag, anders zou ik hier wel veel meer "posts" hebben staan. Maar de rest van mijn bezigheden zijn daarom nog niet minder interessant. Al is het maar dat ik dan zelf terug kan lezen wat ik nou eigenlijk allemaal gedaan heb van de week. Ik zal niemand vermoeien met wat ik vanaf mijn vorige berichtje tot nu heb uitgespookt. De kans is groot dat ik het niet meer weet ook. Maar ik ga nog wel even terug naar afgelopen weekend.
Het was een goed weekend. Zaterdag waren "de jongens" (hubby en pappie) weg, dus ik was bij mijn mammie. Ze heeft EINDELIJK de spullen die ze voor de demodag bij Lumar nodig heeft gekregen. Hèhè. Ze demonstreert komende zaterdag de nieuwe mallen van Joy! met embossen en borduren. Heel leuke mallen, maar met dat borduren zit je natuurlijk wel even voor je een kaartje af hebt. Na wat aftastende bewegingen ("Wil je dat ik je help, of zal ik me er niet mee bemoeien?"), besloten we er maar gewoon mee te gaan zitten klooien en we zien wel wat het wordt. Het werd wat! Echt heel leuk om mee te werken. En we hebben snode plannen om de mallen en de stempels op een aantal voorbeelden te combineren, dus komt dat zien! De hele dag was goed. Goeie sfeer, geen gevoel dat ik iets moest doen wat ik niet wou, gewoon lekker samen hobbyen. En stiekem even binnengewipt in het toffe hobbyzaakje aan de Wilhelminastraat. Ik heb genoten:
Dankjewel mammie!!!
Zondag had ik vlooien in m'n broek. Dat krijg je met drie katten hè? Nee, geintje natuurlijk. Maar ik kon niet stil zitten. Dat kwam goed uit, want er waren maar liefst 7 (!) wassen te draaien. Hoe komt een twee-manshuishouden in godsnaam aan zoveel was? Maar goed, ik heb een nieuw PR gevestigd. En de kledingkast moest leeg, want vandaag (maandag) gaan we de nieuwe kast halen. Dus de oude leeggehaald en hubby heeft 'em gesloopt. Normaal zou mijn dag nu wel redelijk ten einde zijn (of ik zou in elk geval geen puf meer hebben), maar ik heb ook nog het hele huis gestofzuigd (en niet alleen op zicht!!!) en gekookt, jawel. Applausje voor mij, dacht ik zo.
Heb verder Heleen maar eens gebeld (had ik voor het laatst gesproken om een gelukkig nieuwjaar te wensen...) en Lisette ook gebeld (heeft Patrick zijn thuiskomst nog overleefd? Ik had vooraf al een beetje medelijden met hem). 's Avonds een stoel naast die van Hubby gezet en met kaartborduren verdergegaan voor mammie. Banjer kwam er ook lekker bij zitten (kreeg een eigen stoel, met een dekentje en al). Niet veel later diende ook Gizmo zich aan. Die kreeg ook een stoel met deken. Erg gezellig zo! Maar toen ik Spookje op schoot tilde, was de orde al gauw verstoord met "echte" broederliefde (die met nagels en blazen enzo).
Na zo'n hyperactieve dag vandaag eens lekker op mijn gemakje kunnen doen zonder schuldgevoel. Veel achter de PC gezeten (Erins blog is "uit"), veel gestreken (helaas, de was wordt ook droog) en zo modder ik vandaag nog even door. Ik heb mijn hubby toch weten te bewegen om een uurtje vrij te nemen om de kast te gaan halen (zou ik anders in mijn eentje gedaan hebben). En als ik dan ga koken, schroeft hij de kast in elkaar. Da's althans de planning...
Weet je, deze nieuwe "blogstrategie" is wel slecht voor mijn "korter van stof worden" pogingen...Hou vol, het wordt vast beter!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten