Gisteren was de demodag van Lumar. Jeemig wat was het druk zeg! Het was natuurlijk prachtig weer, dus er kwamen een boel mensen aangefietst of gelopen. Ik vond het demonstreren van stempels veel lastiger dan ik had verwacht. Want wat moet je eigenlijk laten zien? Gaandeweg kwam ik er wel een beetje in. De stapels stempelsets werden in elk geval wel wat kleiner, dus dat zal wel OK zijn. Maar dat er zoveel mensen voorbij lopen met “O, stempelen. Nou, da’s helemaal niks.” En bedankt! Jammer dat mensen niet (willen?) zien dat er gewone mensen achter die tafels staan, die ook hun best doen. Maar ach, dat mocht de pret niet drukken. Loes en Riek kwamen natuurlijk ook nog even buurten en op een gegeven moment hoorde ik een paar heel bekende mannenstemmen. Stonden William en Pieter ineens voor mijn neus! Heel onverwachts, echt leuk. Helaas was het wel net ontzettend druk, dus ik heb ze nauwelijks gesproken :(
Ik ben wel helemaal gesloopt nu. Demonstreren is zo intensief. Je wilt iedereen tegelijk spreken en je bent de helft van de tijd aan het uitvissen of iemand al stempelt en zo ja hoe lang al en zo nee of het ze wel leuk lijkt. Dat heb ik bij vorige demonstraties (Coluzlle, borduren, stickers) veel minder gehad. In mijn beleving dan in elk geval.
Mijn mammie zag ik ook maar weinig, want de hel dag stond het rijen dik om haar heen. De ponzen waren alsnog binnengekomen, dus dat was wel leuk. Wel even omschakelen voor de demonstratrice, maar gelukkig had Petra nog tot ’s nachts voorbeeldjes zitten ponsen. Maar ook mammie was helemaal af aan het einde van de dag.
Het was de bedoeling om hier een collage te laten zien van alle kaarten die mammie en ik gemaakt hadden voor de demonstraties, maar ik heb niet overal foto’s meer van gemaakt. Stom, maar ach. Waarschijnlijk verschijnen de meeste voorbeelden nog wel op de site van Lumar (in de kaartengalerie). Liefhebbers kunnen daar dus alvast kijken. Geef ze nog wel even de tijd, want Petra en Rob waren natuurlijk ook helemaal gesloopt. In plaats van kaarten heb ik wel wat foto’s gemaakt van de dag zelf:
Maar ik ben nog meer vergeten op de foto te zetten die dag. Rob ontbreekt in elke foto, want die bemant tijdens de open dagen de kassa en de winkel. Daar ben ik pas na afloop van de open dag binnengestapt. Weer stom, ik weet het.
Wat me ook niet in dank afgenomen werd, was dat ik vergeten ben een foto te maken van de Spaghetti ala Pieter die ik ’s avonds geserveerd kreeg. Pieter is namelijk het hele weekend hier en had beloofd zaterdag voor ons te koken. Het was in elk geval heeeeerlijk, want alles was op…Dus geen foto van Spaghetti ala Pieter, wel een kiekje van de Pasta Pleite!
Ik ben wel helemaal gesloopt nu. Demonstreren is zo intensief. Je wilt iedereen tegelijk spreken en je bent de helft van de tijd aan het uitvissen of iemand al stempelt en zo ja hoe lang al en zo nee of het ze wel leuk lijkt. Dat heb ik bij vorige demonstraties (Coluzlle, borduren, stickers) veel minder gehad. In mijn beleving dan in elk geval.
Mijn mammie zag ik ook maar weinig, want de hel dag stond het rijen dik om haar heen. De ponzen waren alsnog binnengekomen, dus dat was wel leuk. Wel even omschakelen voor de demonstratrice, maar gelukkig had Petra nog tot ’s nachts voorbeeldjes zitten ponsen. Maar ook mammie was helemaal af aan het einde van de dag.
Het was de bedoeling om hier een collage te laten zien van alle kaarten die mammie en ik gemaakt hadden voor de demonstraties, maar ik heb niet overal foto’s meer van gemaakt. Stom, maar ach. Waarschijnlijk verschijnen de meeste voorbeelden nog wel op de site van Lumar (in de kaartengalerie). Liefhebbers kunnen daar dus alvast kijken. Geef ze nog wel even de tijd, want Petra en Rob waren natuurlijk ook helemaal gesloopt. In plaats van kaarten heb ik wel wat foto’s gemaakt van de dag zelf:
Maar ik ben nog meer vergeten op de foto te zetten die dag. Rob ontbreekt in elke foto, want die bemant tijdens de open dagen de kassa en de winkel. Daar ben ik pas na afloop van de open dag binnengestapt. Weer stom, ik weet het.
Wat me ook niet in dank afgenomen werd, was dat ik vergeten ben een foto te maken van de Spaghetti ala Pieter die ik ’s avonds geserveerd kreeg. Pieter is namelijk het hele weekend hier en had beloofd zaterdag voor ons te koken. Het was in elk geval heeeeerlijk, want alles was op…Dus geen foto van Spaghetti ala Pieter, wel een kiekje van de Pasta Pleite!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten