Daar is ze dan!

Terwijl ik dit typ, ligt onze nieuwbakken dochter Merel heerlijk te knorren op mijn buik. Op het voedingskussen de laptop, stel je het maar eens voor. Life is goed hier in huis. En voor wie wil weten wie Merel is:



Lars is heeeeeel lief voor haar, dus dat is een pak van mijn hart. In plaats van de verwachte "Wanneer gaat ze weer weg?" hoor ik de hele dag niet anders dan "Waar Merel?" en "Even bij baby kijken." Waar heb ik me zorgen over gemaakt? De dame in kwestie doet het ook heel goed. Het enige wat er na lang zoeken is gevonden is een iets kort tongriempje wat wat problemen kan geven bij ijsjes likken, aanhappen bij mamma, cariës en, jawel, tongzoenen. Dus we gaan overmorgen even naar de KNO-arts om er naar te laten kijken. Maar ze is inmiddels al over de 4 kilo, dus ze doet het echt goed hoor.

We hebben al wel geregeld dat ze ook in de toekomst onder de pannen is. Met één telefoontje van mijn goede vriendin Heleen was het geregeld. Tim, haar zoon, is namelijk uitgehuwelijkt aan ons Mereltje. O ja, hij is ook jarig vandaag, dus dan kunnen ze hun verjaardag later lekker praktisch in één keer vieren. Wel zo economisch ;-) Om hem ook warm te krijgen voor het idee, heb ik hem dit kaartje gestuurd:



Hij was nog gemaakt voor de bevalling, want sindsdien is er nog niet geknutseld hier hoor. Tenminste, niet door mij. Wel door Larsje natuurlijk ;-) Maar wie weet. Het papier is van Basic Grey. Ik vond stom toevallig een paperpadje van de Cupcake lijn in een lokale hobbyzaak. Ik vind het zulk gaaf en feestelijk papier, dat ik het meteen heb meegenomen. Maar goed ook, want de zaak is wegens minder leuke omstandigheden gesloten nu.



Het afdrukje is een Penny blackje van mijn mams (dankjewel!) met heel toevallig een cupcake met precies 1 kaars, wat dan weer precies past bij de leeftijd van de jongeman in kwestie. Van harte Tim, dat je maar een grote, knappe, lieve knul mag worden!