Bedankt, Marianne Design

Hoe heerlijk was dat om zes weken zonder klok te kunnen leven? Maar helaas, aan al het goede komt een eind, zo ook aan de zomervakantie. Gelukkig is het weer vooralsnog niet op vakantie gegaan, dus we kunnen rustig wennen...

Tijdens die zomermaanden heb ik niet veel uitgespookt op hobby-gebied. Maar die ene creatie die deze zomer rijk werd, deel ik graag met jullie:



De kaart past perfect in de huidige uitdaging bij Marianne Design. Ik heb er ooit de eerste challenge van gewonnen, lang geleden... Voor de 159e challenge heb ik een boefje uit de Best Pals set gebruikt, hem gekleurd met Distress Markers en de letters zijn van het doodle alfabet van MD. Die kleurde ik ook met distressjes, net als de achtergrond (faded jeans en vintage photo). Het papiertje dat je onder de golf uit ziet komen, is zelfs van Marianne. Het komt uit een paper pack van Eline waarvan ik de naam kwijt ben.

De strookjes met de tekst "je" en "wel" heb ik gemaakt van aquarelpapier dat ik met de Vintage photo Distress Marker kleur gaf. Daarna issie door een bijna antieke Dymo lettertang gegaan. Tot slot heb ik de doorgedrukte letters opgeschuurd tot de originele papierkleur weer tevoorschijn kwam. Ik heb het trucje ooit eens ergens van iemand gezien, maar dat kan goed tien jaar geleden zijn. De credits zijn dus voor iemand anders, maar geen idee wie...

Ennieweej, ik ben weer even lekker bezig geweest ;-)

Hiephiep voor Heleen

Tussen het sausen van de gang, het stofzuigen, het opruimen, het inpakken, de wasjes, de natjes en de droogjes van de diverse gezinsleden en de plotselinge stempeldrift van dochterlief door...heb ik zomaar een echt kaartje weten te maken! Heleen is weer eens de pineut voor nóg een kaarsje erbij ;-) Van harte gefeliciteerd!

Het idee is enorm gejat, maar ik kan het filmpje dat me inspireerde niet meer terugvinden. Kwam er op terecht viaviavia, je kent het wel. Dus sorry voor de credits, ik weet niet meer aan wie ik ze moet geven. Maar tussen de bedrijven door had ik er wel even lol mee!

Lekker even wat vrolijke kleurtjes op deze druildag...

Hibiscus

Volgens mij heeft de hibiscus ook goede voornemens dit jaar...

We kregen hem een paar maanden terug van mijn schoonvader mee. Die wilde ineens zijn voortuin leeg hebben om er grind te zaaien. Ik vond hun hibiscus altijd zo mooi. Ik kon ‘em krijgen. Er was een stek geweest en die werd met een onbehouwen zwaai in een pot gekwakt. Hier neem mee. Het modderig geval in mijn net gestofzuigde auto. Zucht. Thuis werd de pot met de klont met wortels in de achtertuin geparkeerd. Ik zou hem wel planten als ik er aan toe kwam.

Dat bleek nog een paar weken te duren. Arme hibiscus. Hij ging er met de dag slechter uitzien. Zo’n hoopje sla dat je onder in de groentela tegenkomt een paar weken nadat je een zijn buitenste blaadjes had genuttigd. Toen een aantal blaadjes dreigden het zinkende schip te verlaten, kon ik het eindelijk niet meer aanzien. Ik roeide wat van mijn lelies uit om plaats te maken voor die armzalige sprietjes die ook nergens om gevraagd hadden. Als dank ging hij dood.

Maar de winter was in aantocht en de takjes zaten me niet op mijn rug. Hier en daar een lullige opmerking van familieleden met groene vingers negerend, liet ik de takjes maar gewoon met rust. Dat zien we in het voorjaar dan wel weer hoor.

En wat schetst mijn verbazing? Net na oud en nieuw loopt hij uit! Toegegeven, we hebben ook nog echt geen winter. Maar een hibiscus is toch eigenlijk zo’n geval uit de tropen? En nu gaat ‘ie hartje winter uitlopen. Raar geval. Maar ik vind het best. Eens kijken wie er nou nog durft te zeggen dat ik geen groene vingers heb!