Het zit op de bank en het snottert

Yep, that would be me...Blijkbaar heerst er een griep/verkoudheidsvirus en ben ik een van de slachtoffers. Boe-hoe-oe!!! Rooie neus, continu tranen in mijn ogen (nee, dat zijn niet de hormonen!), geen honger, beetje misselijk en zo'n onruststoker die het trappen nu wel heeft uitgevonden. Doet gelukkig geen pijn hoor.


Wiliam heeft er zijn eerste week in zijn nieuwe baan op zitten. De arme ziel ligt nu uit te slapen, want zo vroeg je bedje uit issie helemaal niet gewend! Maar die kreeg maandag dus keelpijn en vanaf dinsdag wassie er niet goed aan toe. Maar ja, je gaat je natuurlijk in je eerste week niet meteen ziek melden. Dus vrolijk doorgaan en maar paracetamolletjes snoepen. Dus laat ik hem maar lekker liggen, dat heeft 'ie wel verdiend.


Dinsdagavond kreeg ik zelf keelpijn. Woensdag, toen ik gezellig bij Lisette ging knutselen, begon het snotteren. Donderdag voelde ik me beroerd, maar het is catalogustijd, dus ik kan ook niet thuis blijven. Vrijdag vrij en dan komt het dus. Heel de dag op bed en bank en zielig zitten wezen. Gizmo is nauwelijks van mijn zijde geweken, dus dat was wel heel cool. Maar helaas zijn we dus niet de enige. Mijn ouders zijn ook snipverkouden en bij Ralph en Noortje klinkt het al niet veel beter...Dus maar goed dat ik donderdag een paar dozen tissues (met balsem!), soep en beschuit heb ingeslagen. Het ziet er niet naar uit dat ik van het weekend nog buiten kom. Zoals gezegd is het catalogustijd op mijn werk, dus ik móet maandg weer enigzins aanspreekbaar zijn. En nu maar hopen dat Lisette een betere weerstand heeft...

Maar goed, het is dus niet alleen kommer en kwel hoor. Intussen is Marijke nog een keer komen knutselen (vorige week vrijdag alweer), wat echt heel gezellig was. We hebben lekker Dönner gegeten van de buurman. Tijdens ons vorige knutselpartijtje had ik laten vallen dat ik zwart/wit papier zo lastig vond, dus kwam Marijke prompt met een kaartkitje aan met zwart wit papier erin. Heel leuk, maar wel moeilijk. Uiteindelijk heb ik een beetje vals gespeeld door met strookjes te werken. Er zaten ook super gave Penny Black afdrukjes bij, dus ik was helemaal in mijn nopjes. Marijke heeft gewerkt aan het afronden van verschilende projecten. Haar naambordje voor Tessa's forumdag en een boekje voor een collega. Er ging een wereld voor d'r open toen ik liet zien hoe je op een resstukje papier kunt printen. Hihi, grappig om te zien hoe je met zo'n simpel truukje iemand zo blij krijgt. En zij had net de nieuwe cartridge van Winnie the Pooh voor de Cricut van haar moeder gekregen. Wauw wat is die gaaf! We zijn er niet echt aan toe gekomen, maar er broeien al wel een paar ideetjes hoor...


Dit is het kaartje van de kit die ik gemaakt heb:





Verder ook de online crop LO (op tessa's forum uiteraard) afgemaakt met de glue-dotjes van Marijke (schaam, schaam, heb de mijne nog steeds niet kunnen vinden, grrr). De onlinecrop was de dag na Nieks verjaardag, dus dan weet je wel welke foto's je wilt gebruiken ;-) Ralph heeft die dag ook nog een heel coole foto geschoten van Niek in de box in een zee van ballonnen. Errug gaaf.






En dit was het kaartje waarmee Marijke zichzelf had uitgenodigd:



Ja, het lijkt zo'n lief meisje, maar eigenlijk is ze hartstikke brutaal hoor! Nee, hoor, ik was helemaal blij verrast met het kaartje. Er zitten drie thezakjes in, dus het ruikt ook nog eens lekker.

Zaterdag waren de mannen naar Harskamp, dus kon ik eindelijk lekker met mijn mammie knutselen. De dag liep alleen een beetje anders dan gepland. Ik wilde mijn neus nog even laten zien op de forumdag van Tessa, dus daar zouden we nog even binnenwaaien. Maar 's ochtends bedacht ik mij weer dat er een ruilbeurs bij was, waar je o.a. stempelafdrukjes kon ruilen. Dus hebben we heel de ochtend stempelafdrukjes zitten maken. Uiteindelijk kwamen we wel bij Tessa terecht. Heerlijk de winkel zes keer doorgeneusd en mensen van het forum in levende lijven onmoet en natuurlijk met Tessa zitten beppen. dorith kwam ook net binnenvallen. Uiteindelijk zijn we dus niet meer naar de ruilbeurs geweest, want ik moest weer op tijd terug voor de verjaardag van mijn schoonvader. Arme mamma, ik hoop dat we snel weer een dagje kunnen prikken waarop we alleen maar gaan hobbyen, verder niks. Ik heb overigens eindelijk weer eens wat geld uit kunnen geven aan hobbyspulletjes:

Voor een kaartje voor mijn schoonvaders verjaardag was geen tijd meer. Dus heb ik heel stout een kaartje gerecyceld. Deze had ik eigenlijk voor William gemaakt, omdat zijn collega's tijdens zijn afscheid ook nog een waardebon wilden overhandigen. Dat werd in dit kaartje gedaan.

Wij hebben mijn schoonvader een tegoedbon voor een dagje weg gegeven, dus eigenlijk paste de weglopende kat daar ook wel leuk bij. William kwam zelf met het voorstel de kaart dan nog een keer te gerbuiken. Ach ja, zo heb je twee keer lol van je werk.

En afgelopen woensdag was ik bij Lisette, wat ook al een eeuwigheid geleden was. Supergezellig en zowaar mijn eerste kerstkaart van het jaar gemaakt. Die kan ik hier natuurlijk niet laten zien, want de meeste lezers van dit blog komen in aanmerking voor een zelfgemaakte kerstkaart. Ik vind het dan niet leuk als je hem al gezien hebt, dus da's pech. Ik sta wel te kijken dat ik na een dag doorwerken maar één kaartje af had. Hij is helmaal niet zo ingewikkeld ofzo, maar blijkbaar heeft een snotterende geest veel tijd nodig ;-)

We hebben de hele dag gesnoept van de knutselspek en de gevulde speculaastaart, broodjes tonijn als lunch en ovenpasta voor diner. Tenslotte kun je op een lege maag niet knutselen ;-) Lisette had ineens de smaak van het scrappen te pakken en heeft een herfst LO met foto's van het weekendje Weerterbergen gescrapt. Compleet met gedroogde blaadjes en kastanjepapier. Alleen de foto's kwamen wel erg artistiek uit de printer gerold. Dat krijg je als de zwarte cartridge het niet meer doet, haha. Maar gelukkig moesten we een dag later weer gewoon werken, dus zijn er nu mooiere afdrukken mee naar huis om verder te scrappen. Ben benieuwd naar het eindresultaat...

En Tigra, de poes, was natuurlijk ook weer van de partij ;-) Deze keer was ze eigenlijk best lief. dit in tegenstelling tot Spookje van mij, die me die ochtend weer heeft aangevallen...Moet je Tigra nou zien liggen:

Zo, tot zover deze update-post. Was weer even een verhaal, want ik liep weer een tikkie achter hè. Ach ja. Ik denk dat ik nog maar weer een keertje mijn neus ga snuiten nu...

Blogcandy!!!

Even voor de goede orde eerst uitleggen wat dat is. Een blogcandy is een cadeautje dat de eigenaar van een blog weggeeft in ruil voor iets. Meestal moet je dan een berichtje achterlaten, soms een vraag beantwoorden, of zo iets. Onder de reacties wordt dan een cadeautje verloot.

Nu heeft Liesbeth haar 1000ste bezoeker gehad op haar blog, dus als je wilt, kun je bij haar meedingen naar een leuke blogcandy. De oplettende bezoeker heeft wellicht al gezien dat ik mijn bloglijstje heb vernieuwd, en daar prijkt die van Liesbeth ook tussen. Dus rennen allemaal! Op naar de 2000!

Kaartje voor Niek

Dit was dus de kaart die ik voor Niekje gemaakt heb. En het engste van het verhaal vind ik nog wel dat mijn broer wist dat het spullen uit de swapkit zijn. Dattie mijn blog leest wist ik wel, maar dattie dit soort dingen ook daadwerkelijk onthoudt en in real life herkent, that's just plain scary ;-) Sowieso een mooi verhaal met die broer van mij. Eerst klagen dat ik mijn blog nooit bijwerk, en nu klagen dattie zoveel te lezen heeft...het is ook nooit goed! Ach ja, mannen...

Het feessie was overigens heel gezellig. We zijn nog een rondje door het bos gelopen met de bolderkar. Het was wel bizar dat er drie kindjes waren (Niek, zijn nichtje Floortje en Veerle an vrienden van Ralph en Noortje) en dat er drie zwangeren rondwaggelden. Eefje, de zus van Noortje, is twee weken na mij uitgerekend en Patries, de ex-buurvrouw van Ralph en Noortje is twee weken voor mij uitgerekend. Je kon het aan de buikjes ook wel zien ;-) Verder lekker gesmikkeld (de hele dag door dus) en Niek speelde gewoon met al zijn nieuw verworven speelgoed, in plaats van met het papier. Wat een wonderkind! Ach ja, het is nou eenmaal familie hè...Ook een stel leuke foto's gemaakt, maar mij Photoshop is een beetje overleden. Wellicht dus later meer, maar ik wil de foto's niet teveel slopen met de huis- tuin en keukenprogramma's die met Windows worden meegeleverd.

D'r is er één jarig...

Hoera, hoera, dat kun je wel zien....

...dat is Niek!

Dit is de uitnodiging die we van zijn ouders kregen. Mamma heeft het dus behoorlijk druk gehad ;-) En nog, want vandaag is dus ook het feessie!!! Vanmiddag natuurlijk, want hij wordt al 1. Dan ga je dus niet pas om 20.00 uur, want dan mist 't arme kind zijn eigen feessie. Ik ben heel benieuwd. Meestal hebben zulke ukkies meer lol met het papier dan met de cadeautjes...

Verder is vandaag ook Jürgen, de verloofde van Heleen, jarig. In al het feestgedruis issie er een tikkie bekaaid vanaf gekomen. Ik ben namelijk helemaal vergeten een kaartje te sturen. OEPS. Dus Heleen, mocht je dit lezen, ik heb nog wel aan je aanstaande gedacht hoor! Van harte!

Misschien vanavond nog een postje met het kaartje dat ik voor Niek heb gemaakt, maar anders komt dat morgen. Wil niet het risico lopen dat zijn ouders de kart zien voor 'ie 'em krijgt...

Feestweekend!

Jaha, het is weekend!!! Voor mij in elk geval al wel ;-) Ik was afgelopen dinsdag goed ziek, dus ik had eigenlijk besloten dat ik naar mijn werk moest morgen. Maar Frummeltje denkt er zo het zijne van en ik geloof dat ik me dus beter nog eventjes koest kan houden.

Morgen neemt William afscheid op zijn werk. Ik ben heeeeel benieuwd hoe dat zal gaan. Die arme jongen gaat het waarschijnlijk niet erg droog houden. Ach, het zullen zijn hormonen wel zijn ;-) Ik hoop maar dat er genoeg collega's zo vriendelijk zijn om nog even te blijven hangen, want die niet zo snuggere bijna ex-baas van Will heeft het feestje pas om kwart voor vijf gepland. Da's einde werkdag en -week voor iedereen in dagdienst. Hmmm. Maar er zijn de afgelopen dagen al enige vaarwelsessies geweest met collega's in de ploegen, dus hij is alvast opgewarmd. Er zijn zelfs een aantal mensen die ervoor terugkomen terwijl ze vrij hebben. Uiteraard geldt dat niet voor meneer de directeur, want dat er iemand na ruim twaalf jaar opzout is niet zo belangrijk natuurlijk. Grrrr. Je kunt er in elk geval zeker van zijn dat ons manneke geen Ernest zal gaan heten. Ach ja, als je ouders je al zo'n naam meegeven, kun je ook niet van iemand verwachten dattie sociaal begaan is ;-)

Verder is mijn neefje zaterdag jarig, voor de allereerste keer in zijn leventje! Ik heb een loeigrote kaart gemaakt met spullen uit de swapkit. Helemaal trots, want ik heb hem gisteravond nog gemaakt, terwijl mijn bedje heeeeeel hard riep. Ik kan hem natuurlijk nog niet laten zien, want zijn ouders spiken wel eens op mijn blogje...

En als ik dan zondag lekker relaxed op de bank ga zitten wakker worden na al dat feestgedruis, kan ik lekker op mijn dooie akkertje de nieuwe Art Specially gaan zitten uitpluizen. Die kwam Tessa vandaag hoogst persoonlijk brengen, is dat service of wat? Kan ik mooi even opladen voor een hobbyzaam weekje: vrijdag komt Marijke weer hobbyen (daarover later meer ;-), zaterdag ga ik met mijn mamma knutselen en de woensdag daarop met Lisette. Het hobbyseizoen is weer officieel van start, joegheeee!!!!

Fijn weekend iedereen!

Swapkitjes

Zo, het is alweer maandag. Tegen mijn gewoonte in vandaag aan het werk geweest. Voorlopig werken Lisette en ik even op dezelfde dagen. Het kwam een paar weken geleden toevallig zo uit en nu houden we hem erin totdat er iemand gaat klagen ;-) Of totdat mijn invalster gaat beginnen, want dan wordt het een beetje krapjes en lastig ook als ik geen PC meer heb...Grootste voordeel, naast de gezelligere werkdagen, is dat we eindelijk weer eens kunnen afspreken om te knutselen. De 22e bijvooebeeld weer, yahoo!

Maar swapkitjes dus. Toch iets knutseligs vandaag. Want ik kwam vandaag thuis om een leuke envelop op de deurmat te vinden van Xandra. Ik ken haar van de winkel en het forum van Tessa. Op het forum is laatst iemand begonnen met swapkits. Dat wil zeggen dat je reageert als iemand een leuke "kit" plaatst. Als je de eerste bent die roept dat je hem wel wilt, moet je er zelf weer een nieuwe op zetten. Zo gezegd, zo gedaan ;-)

Dit is de kit die ik van Xandra kreeg:

Dit is de kit die ik er voor in de plaats zette:

Mijn kitje gaat morgen op weg naar Ria, die wel erg gave kaarten fabriekt. Kijk maar 'es op d'r blog. Ideaal zo swappen. Weet je tenminste precies wat je krijgt en wat je ervoor terug wilt doen!

Verder nog een broer-updeetje: die mafkees gaat morgen weer aan het werk. Ja, ik weet het, zeg maar niks. Ik ben het er niet mee eens, maar gelukkig zit eigenwijs zijn niet in de familie ;-)

Gisteren nog bij een vergelijkbaar exemplaar op ziekenbezoek geweest. Mathijs heeft met Jujitsu zijn pink lelijk gebroken. Nou ja, zijn tegenstander dan, maar hij loopt er nu dus mee. Wassie eerst een week mee rond blijven lopen, toen toch maar naar de dokter, die hem een aansteller vond. Maar als 'ie dan persé wilde, mocht 'ie er wel een foto van laten maken. Gebroken dus! Gipsje erom en klaar. Tot een chirurg hem na drie dagen terug liet komen, want er moest eigenlijk toch even geopereerd worden...Compleet met lugubere verhalen over schroeven, knokkels openleggen en kraakbeen schuiven. Brrr. Ik hoop toch nog een paar maanden uit de ziekenhuizen te kunnen blijven ;)

Dagje met de Niekster

Gisteren was het dus oppasdag. Na lekker op mijn gemakje wakker te zijn geworden en een beetje aangetut te heben, reed ik rond tien uur richting Ralph en Noortje. Het was tijd voor een fruithapje, dus dat deed ik bij hun thuis. Althans, een poging, want Niek was niet van plan die hele pot naar binnen te werken... De eerste poepluier hebben we samen verwisseld (got a new trick ;-). Hij is sinds vandaag over op gewone koemelk. Tsjie, da's dus echt geen lucht hè! Yesses. Arme pappa liep er niet zo heel erg gezond bij nog, dus dit zou een nuttig dagje worden.

Eenmaal bij ons thuis was het even rondkruipen en aan de hand wandelen door de kamer. Niek inspecteert altijd alles even als 'ie net binnen is. Het kampeerbedje stond al klaar, dus na nog wat klieren met ome William was het toch echt tijd om daar eens lekker in te gaan liggen knorren. Ik had de matras van ons pasgekochte ledikantje er in gelegd, kannie eindelijk eens fatsoenlijk slapen bij ons ;-) Dattie niet in het ledikantje is gegaan is omdat we nog iets moeten verzinnen om het daar donker te krijgen...Ennieweej, meneer was niet van plan te gaan knorren. Hij hield zich wel stil, maar krabte aan het netspul en op een gegeven moment stond 'ie zelfs rechtop met slaapzak en al ;-) Toen we eenmaal lekker op de bank zaten te knabbelen aan de tompouchen die we van z'n vader hadden meegkregen, werd het wel heeeeeel stil in de aanbouw. En jawel, daar lag meneertje koekepeertje. Op zijn buik, tut er in en tutslap stijf in zijn knuistjes tegen zijn gezicht. Ik heb hem nog vijf minuutjes zo laten liggen. Toen ik zeker wist dattie knock out was, heb ik zijn tut ontkoppelt (braaf hè, ik luister wel naar zijn ouders, alsut uitkomt ;-) en het manneke op zijn rug gedraaid. Er ging wel geteld één oog nog niet eens half open en weg wassie weer. Wat een leven!

Hoog tijd om mijn broer eens uit zijn bedje te bellen, want ik was het dagschema vergeten. Dat kind heeft het zo vreselijk druk met al die hapjes, papjes en flesjes, dat en goed schema onontbeerlijk is. Sorry, maar dit is overmacht. Ja, pen en papier heb ik, kom maar op! Rond twaalf uur een boterham met smeerkaas, flesje lauwe melk, 120cc ongeveer. Spelen, rondrennen, wat je wilt en dan rond 15.00 een ligakoekje met sap. Sap en water mogen trouwens de hele dag hoor. Dan moettie knorren. Om 17.00 tijd voor zijn avondmaaltijd, die oranje drek in dat potje. 30 seconden op vol vermogen. Danoontje doen we dan weer thuis. OK, dat staat genoteerd.

Een boterham met smeerkaas dus, terwijl William de kinderwagen inlaadt. Pffff. Dat spul heet dus niet voor niets SMEERkaas. Wat een zooi, getver. Bij Niek gaat het er best in, alleen de stukjes met korst duren wat langer. Er blijven uiteindelijk zes stukkjes over, die vergezeld van twee uitgespuugde, natgesopte, maar blijkbaar toch niet zo lekkere stukjes in de kliko belanden... Ach ja, tijd voor de luier dan maar. Manlief staat zich boven uitgebreid te scheren, iets wat de afgelopen weekenden niet echt vaak meer is vertoond. Maar het is tijd voor de luier, en hij moet het toch ook leren. Maar ja, zachte, gladgeschoren wangetjes zijn me toch ook wel wat waard. Hmmm. Nou ja, hij kan ook met de volgende luier helpen.

Uiteindelijk zijn we dan helemaal klaar voor de grote reis naar Bergen op Zoom. Achteraf gezien niet zo handig gepland, maar we moeten vandaag onze nieuwe Bolide ophalen. En die komt dus uit Bergen op Zoom. Kind in de nieuwe stoel achterin, speelgoed er omheen gedrappeerd en karren maar. Zo klinkt het best makkelijk, maar eer je eens op weg bent met zo'n ukkie, pffffff. Dat wordt nog wat als ik er straks zo een heb die nog niet kan zitten, staan, vasthouden, meewerken als er een jas aan moet enzovoorts. Hellup! Misschien moest ik die tegen die tijd dan maar even inwisselen voor dit exemplaar, want die is toch wel erg meegaand...

Eenmaal bij de garage blijkt al snel dat het nog wel even gaat duren. De verkoper is in zijn uppie en de klanten waar hij mee bezig is hebben duidelijk alle tijd. Niek wandelt met een enorme grijns tussen al die mooi glimmend gepoetste auto's rond. Ik dus ook, want hij wandelt aan twee handen. Als William een andere route neemt dan wij, is er een nieuw spelletje bedacht. Waaristienouw? Dat gezichtje van zo'n erwt tussen al die grote auto's is onbeschrijflijk. Helemaal glimmen van oor tot oor. Zou 'ie echt al door hebben dattie tussen allemaal grote jongens speelgoed rondbanjerd?

Uiteindelijk heeft de verkoper tijd en komt naar het zithoekje waar Niek druk is alle magazines van tafel op de grond te gooien en weer terug te leggen en weer op de grond te gooien en weer terug te leggen en... nou ja, je begrijpt het. Verkoper helemaal blij, want die is zelf net andrhalf jaar opa. Maar wat ruik ik toch? Nee hè? Aaaaaai, da's toch geen lucht die enig menselijk schepsel voort zou moeten kunnen brengen hoor! Niemand die er wat van zegt, maar de groene walm uit dat kontje is toch moeilijk te missen. Jeemig! We praten gezellig wat en ik probeer Niek een beetje bij de verkoper weg te houden. Het is al tijd voor dat koekje en die sap, maar ook voor de overdracht van Williams nieuwe Pride. Hmmm. Ik verontschuldig me uiteindelijk toch maar. Ik had gezien dat er in de WC een verschoontafel hing, dus dat zullen we dan maar eens uitproberen...

Met schone luier en nieuwe glimlach kruipt Niekje in Williams armen. Ik klap de tafel weer dicht en kijk de nieuwe eigenaar van de Kia Pride aan. Weer een luier gemist dus! En nu? Ik wou zo graag even langs Noortje, die op d'r vrije dag op een woonbeurs moest opdraven in het gemeentehuis in Made. Maar de klok geeft al aan dat ik het waarschijnlijk niet ga halen. Ik weet niet precies hoe laat het afgelopen is, dus terwijl William zijn broeken en een pak luiers gaat halen in de stad, bel ik Noortje. Voicemail. Ik rij dan maar zovast richting snelweg. Kan ik altijd nog even uitstappen bij mijn schoonouders voor dat koekje. Nog een keer bellen. Voicemail. Grrrrr. Logisch, maar lastig. Ik ga dan toch maar naar mijn schoonouders, want dat koekje moet er toch in hè. Straks verrekt het arme joch nog van de honger. Als ik er net aankom, belt Noortje terug. De beurs is afgelopen, ze mag naar huis. Of ze Niek kan komen halen. Eeeeeeh....

Dus ik naar binnen bij mijn schoonouders. Gaat meteen weer de telefoon. William in complete verwarring voor het luierschap bij de Kruitvat. Shit, waarom ben ik er nou niet bij. Ik wil dat geicht wel eens zien, hahaha. Maar meneer is not amused.
- Welke moet ik nou hebben?
- Ja, die voor kinderen van 8 tot 12 kilo.
- Die is er niet.
- O. Dat heeft Ralph gezegd.
- Degene die er het dichtst bij komen zijn die voor 7 tot 14 kilo.
- Ja, da's dan waarschijnlijk wat je moet hebben.
- Ja, fijn, welke dan?
- Die van het huismerk van de Kruitvat.
- JA! FIJN! WELLEKE DAN?
- Huh? Zijn er meerdere dan?
- Ja.
- Eeeeehhhh...ik weet het niet.
- Lekker dan. Is het een junior of een meegroeiluier of een maxi?
- Weet ik dat, ik heb ook nog nooit luiers gekocht hoor.
- Ja, jij zei dat je ze ging halen!
- Bel Ralph dan even, dat zou ik in dat geval doen. Iemand bellen die het ook niet weet heeft niet zoveel nut hè?
- Nou, je wordt bedankt!

O o. Volgens mij is er iemand enigszinds geïrriteerd ;-) Zijn moederheeft intussen de grootste lol, al heeft ze maar de helft van het gesprek meegekregen...

Het koekje en de HELE.FLES.SAP (!) waren eigenlijk vrij vot verdwenen. De koffie en appelcake voor de verzorgt overigens ook hoor ;-) Maar daar is William alweer. OK, nog even zitten. Koffie, beetje wandelen, leen-opa klieren, leen-oma een knuffel en dan jasje aan. Hè, daar komen net de Meyertjes terug van Amsterdam. Hmmm. De jas was nog niet aan, dus maar weer even zitten. Ja groot geworden hè? Al bijna een jaar ja, volgende week. Ja, we mogen een dagje oefenen. Nee jôh, heel makkelijk jochie inderdaad. Ja, mag ik hopen dat de mijne ook zo wordt ja.

Afijn, nu rijden we dus rond "ik-moet-drek-uit-dat-potje-tijd" pas richting Oosterhout, heel decadent met twee auto's. Dan maar meteen naar Ralph en Noortje, want dat potje moet er in en daarna is het bedtijd. Om hem nou eerst weer bij ons uit te laden en dan weer in te laden en bij hem thuis weer eruit, dat lijkt me een beetje teveel van het goede.

Uiteindelijk lepelen we het potje naar binnen terwijl we zelf aan de Chinees zitten. Beetje spijtig voor Ralph, want die mag alleen maar zacht voer. Dus die zit met een schaaltje boerenjongensyoghurt sippig naar onze feestmaaltijd te kijken. Arme ziel, wat irritant dattie niet gewoon mag/kan eten. Het overgebleven fruit van vanochtend wordt ook nog in het kind geschept en na nog wat rondkruiepn en spelen op zijn krokodillenxylofoon, wordt het toch weer bedtijd. William wou nog een keer een luier verschonen, dus dat moet dan nu maar. Ik regel het met Noortje, maar nu begint William ineens tegen te stribbelen. Dat 'ie nog wel een paar maandjes heeft om te oefenen. Ja hoor, da's dan weer fijn. Het is niet dat we wekelijks oppassen, maar ik laat het maar gaan. Ik erger mij wel in stilte en hier op mijn blog ;-)

Ralph en Noor zijn allebei bekaf. Maar ze gaan nog een film kijken: 27 dresses. Of we meekijken. Mij lijkt het heel leuk, maar het is absoluut zo'n film waar William helemaal niks aan vindt. Dus wij onze jas aan, gedag aan het zeggen en we spreken af dat ik nog even terugkom om de babyfoon terug te brengen. "Kan ik mooi nog een stukkie film meepikken" zeg ik tegen Noortje. Komt William toch ineens op het lumineuze idee dat ik ook daar kan blijven, film kan kijken en dat hij dan wel heen en weer rijdt. Maar dan wel in de Picanto natuurlijk. Alsof 'ie me daarmee heeft. Hup jas uit, bak thee voor mijn neus en laat die fillum maar komen hoor. Hook op schoot met een dekentje ertussen en in heb alle niet verschoonde luiers weer vergeven ;-)

Al met al een zeer geslaagde dag. Voor mij althans. Noortje moest werken, wat me niet zo'n geslaagde weekendbesteding lijkt, Ralph heeft pijn in zijn keel, ook niet leuk, maar Niek heeft gegeten, geslapen, schone luiers en hapjes en sapjes gehad. En William is met een nieuw spelletje naar huis gestuurd, dus die heeft zich vast ook wel vermaakt. En ik ben uiteindelijk met onze nieuwe Bolide veilig thuis beland...

Alwéér een berichtje!

Jaja, het kan niet op deze week ;-) Ik heb bedacht dat als ik gewoon vaker wat korte berichtjes doe, het niet zo'n ellelange klus is om mijn blogje weer een beetje bij te houden...

Het bericht van vandaag gaat over Tessa. En over de Scrapawards. Het magazine Scrap! geeft namelijk dit jaar voor het eerst de "Scrapper van het jaar" award weg. Maar er is er ook één voor "Scrapwinkel van het jaar". En natuurlijk is Tessa Tegendraads genomineerd! Dat betekent dat ze met haar zaakie in elk geval bij de beste vijf winkels hoort. Maar als je gaat stemmen (doen aub, svp, please!!!) zul je zien dat ze helemaal bovenaan de lijst staat. Da's uiteraard een goed voorteken. Stemmen doe je hier. Heb je dat nog niet gedaan, doe het dan aub alsnog even. Wordt enorm gewaardeerd! Het kost je nog geen vijf minuten, want je hoeft alleen je e-mailadres en je naam te typen en de bovenste winkel je stem te geven ;-) Heb je nog wat meer tijd? Geef dan ook de stem van je man, je katten, de buurvrouw, je hyvesclub, je (schoon)familie en iedereen van wie je verder het e-mailadres wilt misbruiken door!

O ja, als je komende zaterdag niks te doen hebt, dan heeft Tessa een feestje gepland in de zaak. Er is taart en een loterij en zelfs cadeautjes als je een stukkie maandsalaris doneert. Geen zorgen over de taart hoor, er zal echt genoeg zijn, want ik kan helaas niet komen. Ik heb oppasdienst op mijn neefje Niek. Kan broertjelief rustig uitzieken...En aanstaande pappa William kan dan mooi leren hoe 'ie luiers moet verschonen, hahahaha!!!

Verder ziet het er naar uit dat we vanavond Mac eten, yippie!!!! Lianne (schoonzus), Nathalie (nichtje van 10) en mijn schoonmoeder komen vanmiddag en ze blijven eten. Ik heb even geen kookinspriratie (de afgelopen 10 jaar al niet hoor) en ik vind dat William wel even genoeg in de keuken heeft gestaan deze week. Dus dat wordt weer smikkelen en smullen, hatsikideeeeeeeeeej!

Daar is ze weer!!!

Hèhè, daar ga ik dan maar weer eens een keer. Die twee weken zijn al lang voorbij, maar het duurde even voor ik weer wat inspiratie had om aan de slag te gaan. Blijkbaar heb je meer in te halen dan alleen wat scrap/stempeltijd als je even met iets anders bezig bent...


Vandaag was Marijke bij mij komen stempelen. Ik ken haar van de winkel van Tessa en van het bijbehorende forum. Die gekke griet gaat erust na krap drie uur knorren een uurtje rijden om bij mij haar stempels en Cricut te laten misbruiken! Het was echt stikgezellig en William heeft een uitgebreide nasi gekookt. Geen omkijken meer naar dus. En zo kon het dus gebeuren dat ik zowaar weer eens een kaartje in elkaar gezet heb!



Die van Marijke was nog niet af toe ze weg ging en ik ben stom genoeg vergeten even wat foto's gedurende de dag te maken. Kan dus niet veel meer laten zien dan dit kaartje. Ach ja, ik vergeet wel meer tegenwoordig ;-)


Verder is Goofy Gatenkaas gisteren van zijn amandelen beroofd. Hebben ze hem gewoon bewusteloos gemaakt en met een mes in zijn keel zitten snijden, jekkes! Vanochtend heb ik hem uit het ziekenhuis opgehaald en naar huis gebracht. Die mafkees vindt dattie eigenlijk wel weer aan het werk kan, want hij heeft alleen maar een beetje keelpijn. Weet je echt 100% zeker dat we familie zijn mam? Maar goed, beterschap en veel wijsheid gewenst broer!


Zo, ennu ga ik lekker knorren. Het is weer mooi geweest voor vandaag. Morgen komt het spul uit Zwitserland op bezoek.