Dagje met de Niekster

Gisteren was het dus oppasdag. Na lekker op mijn gemakje wakker te zijn geworden en een beetje aangetut te heben, reed ik rond tien uur richting Ralph en Noortje. Het was tijd voor een fruithapje, dus dat deed ik bij hun thuis. Althans, een poging, want Niek was niet van plan die hele pot naar binnen te werken... De eerste poepluier hebben we samen verwisseld (got a new trick ;-). Hij is sinds vandaag over op gewone koemelk. Tsjie, da's dus echt geen lucht hè! Yesses. Arme pappa liep er niet zo heel erg gezond bij nog, dus dit zou een nuttig dagje worden.

Eenmaal bij ons thuis was het even rondkruipen en aan de hand wandelen door de kamer. Niek inspecteert altijd alles even als 'ie net binnen is. Het kampeerbedje stond al klaar, dus na nog wat klieren met ome William was het toch echt tijd om daar eens lekker in te gaan liggen knorren. Ik had de matras van ons pasgekochte ledikantje er in gelegd, kannie eindelijk eens fatsoenlijk slapen bij ons ;-) Dattie niet in het ledikantje is gegaan is omdat we nog iets moeten verzinnen om het daar donker te krijgen...Ennieweej, meneer was niet van plan te gaan knorren. Hij hield zich wel stil, maar krabte aan het netspul en op een gegeven moment stond 'ie zelfs rechtop met slaapzak en al ;-) Toen we eenmaal lekker op de bank zaten te knabbelen aan de tompouchen die we van z'n vader hadden meegkregen, werd het wel heeeeeel stil in de aanbouw. En jawel, daar lag meneertje koekepeertje. Op zijn buik, tut er in en tutslap stijf in zijn knuistjes tegen zijn gezicht. Ik heb hem nog vijf minuutjes zo laten liggen. Toen ik zeker wist dattie knock out was, heb ik zijn tut ontkoppelt (braaf hè, ik luister wel naar zijn ouders, alsut uitkomt ;-) en het manneke op zijn rug gedraaid. Er ging wel geteld één oog nog niet eens half open en weg wassie weer. Wat een leven!

Hoog tijd om mijn broer eens uit zijn bedje te bellen, want ik was het dagschema vergeten. Dat kind heeft het zo vreselijk druk met al die hapjes, papjes en flesjes, dat en goed schema onontbeerlijk is. Sorry, maar dit is overmacht. Ja, pen en papier heb ik, kom maar op! Rond twaalf uur een boterham met smeerkaas, flesje lauwe melk, 120cc ongeveer. Spelen, rondrennen, wat je wilt en dan rond 15.00 een ligakoekje met sap. Sap en water mogen trouwens de hele dag hoor. Dan moettie knorren. Om 17.00 tijd voor zijn avondmaaltijd, die oranje drek in dat potje. 30 seconden op vol vermogen. Danoontje doen we dan weer thuis. OK, dat staat genoteerd.

Een boterham met smeerkaas dus, terwijl William de kinderwagen inlaadt. Pffff. Dat spul heet dus niet voor niets SMEERkaas. Wat een zooi, getver. Bij Niek gaat het er best in, alleen de stukjes met korst duren wat langer. Er blijven uiteindelijk zes stukkjes over, die vergezeld van twee uitgespuugde, natgesopte, maar blijkbaar toch niet zo lekkere stukjes in de kliko belanden... Ach ja, tijd voor de luier dan maar. Manlief staat zich boven uitgebreid te scheren, iets wat de afgelopen weekenden niet echt vaak meer is vertoond. Maar het is tijd voor de luier, en hij moet het toch ook leren. Maar ja, zachte, gladgeschoren wangetjes zijn me toch ook wel wat waard. Hmmm. Nou ja, hij kan ook met de volgende luier helpen.

Uiteindelijk zijn we dan helemaal klaar voor de grote reis naar Bergen op Zoom. Achteraf gezien niet zo handig gepland, maar we moeten vandaag onze nieuwe Bolide ophalen. En die komt dus uit Bergen op Zoom. Kind in de nieuwe stoel achterin, speelgoed er omheen gedrappeerd en karren maar. Zo klinkt het best makkelijk, maar eer je eens op weg bent met zo'n ukkie, pffffff. Dat wordt nog wat als ik er straks zo een heb die nog niet kan zitten, staan, vasthouden, meewerken als er een jas aan moet enzovoorts. Hellup! Misschien moest ik die tegen die tijd dan maar even inwisselen voor dit exemplaar, want die is toch wel erg meegaand...

Eenmaal bij de garage blijkt al snel dat het nog wel even gaat duren. De verkoper is in zijn uppie en de klanten waar hij mee bezig is hebben duidelijk alle tijd. Niek wandelt met een enorme grijns tussen al die mooi glimmend gepoetste auto's rond. Ik dus ook, want hij wandelt aan twee handen. Als William een andere route neemt dan wij, is er een nieuw spelletje bedacht. Waaristienouw? Dat gezichtje van zo'n erwt tussen al die grote auto's is onbeschrijflijk. Helemaal glimmen van oor tot oor. Zou 'ie echt al door hebben dattie tussen allemaal grote jongens speelgoed rondbanjerd?

Uiteindelijk heeft de verkoper tijd en komt naar het zithoekje waar Niek druk is alle magazines van tafel op de grond te gooien en weer terug te leggen en weer op de grond te gooien en weer terug te leggen en... nou ja, je begrijpt het. Verkoper helemaal blij, want die is zelf net andrhalf jaar opa. Maar wat ruik ik toch? Nee hè? Aaaaaai, da's toch geen lucht die enig menselijk schepsel voort zou moeten kunnen brengen hoor! Niemand die er wat van zegt, maar de groene walm uit dat kontje is toch moeilijk te missen. Jeemig! We praten gezellig wat en ik probeer Niek een beetje bij de verkoper weg te houden. Het is al tijd voor dat koekje en die sap, maar ook voor de overdracht van Williams nieuwe Pride. Hmmm. Ik verontschuldig me uiteindelijk toch maar. Ik had gezien dat er in de WC een verschoontafel hing, dus dat zullen we dan maar eens uitproberen...

Met schone luier en nieuwe glimlach kruipt Niekje in Williams armen. Ik klap de tafel weer dicht en kijk de nieuwe eigenaar van de Kia Pride aan. Weer een luier gemist dus! En nu? Ik wou zo graag even langs Noortje, die op d'r vrije dag op een woonbeurs moest opdraven in het gemeentehuis in Made. Maar de klok geeft al aan dat ik het waarschijnlijk niet ga halen. Ik weet niet precies hoe laat het afgelopen is, dus terwijl William zijn broeken en een pak luiers gaat halen in de stad, bel ik Noortje. Voicemail. Ik rij dan maar zovast richting snelweg. Kan ik altijd nog even uitstappen bij mijn schoonouders voor dat koekje. Nog een keer bellen. Voicemail. Grrrrr. Logisch, maar lastig. Ik ga dan toch maar naar mijn schoonouders, want dat koekje moet er toch in hè. Straks verrekt het arme joch nog van de honger. Als ik er net aankom, belt Noortje terug. De beurs is afgelopen, ze mag naar huis. Of ze Niek kan komen halen. Eeeeeeh....

Dus ik naar binnen bij mijn schoonouders. Gaat meteen weer de telefoon. William in complete verwarring voor het luierschap bij de Kruitvat. Shit, waarom ben ik er nou niet bij. Ik wil dat geicht wel eens zien, hahaha. Maar meneer is not amused.
- Welke moet ik nou hebben?
- Ja, die voor kinderen van 8 tot 12 kilo.
- Die is er niet.
- O. Dat heeft Ralph gezegd.
- Degene die er het dichtst bij komen zijn die voor 7 tot 14 kilo.
- Ja, da's dan waarschijnlijk wat je moet hebben.
- Ja, fijn, welke dan?
- Die van het huismerk van de Kruitvat.
- JA! FIJN! WELLEKE DAN?
- Huh? Zijn er meerdere dan?
- Ja.
- Eeeeehhhh...ik weet het niet.
- Lekker dan. Is het een junior of een meegroeiluier of een maxi?
- Weet ik dat, ik heb ook nog nooit luiers gekocht hoor.
- Ja, jij zei dat je ze ging halen!
- Bel Ralph dan even, dat zou ik in dat geval doen. Iemand bellen die het ook niet weet heeft niet zoveel nut hè?
- Nou, je wordt bedankt!

O o. Volgens mij is er iemand enigszinds geïrriteerd ;-) Zijn moederheeft intussen de grootste lol, al heeft ze maar de helft van het gesprek meegekregen...

Het koekje en de HELE.FLES.SAP (!) waren eigenlijk vrij vot verdwenen. De koffie en appelcake voor de verzorgt overigens ook hoor ;-) Maar daar is William alweer. OK, nog even zitten. Koffie, beetje wandelen, leen-opa klieren, leen-oma een knuffel en dan jasje aan. Hè, daar komen net de Meyertjes terug van Amsterdam. Hmmm. De jas was nog niet aan, dus maar weer even zitten. Ja groot geworden hè? Al bijna een jaar ja, volgende week. Ja, we mogen een dagje oefenen. Nee jôh, heel makkelijk jochie inderdaad. Ja, mag ik hopen dat de mijne ook zo wordt ja.

Afijn, nu rijden we dus rond "ik-moet-drek-uit-dat-potje-tijd" pas richting Oosterhout, heel decadent met twee auto's. Dan maar meteen naar Ralph en Noortje, want dat potje moet er in en daarna is het bedtijd. Om hem nou eerst weer bij ons uit te laden en dan weer in te laden en bij hem thuis weer eruit, dat lijkt me een beetje teveel van het goede.

Uiteindelijk lepelen we het potje naar binnen terwijl we zelf aan de Chinees zitten. Beetje spijtig voor Ralph, want die mag alleen maar zacht voer. Dus die zit met een schaaltje boerenjongensyoghurt sippig naar onze feestmaaltijd te kijken. Arme ziel, wat irritant dattie niet gewoon mag/kan eten. Het overgebleven fruit van vanochtend wordt ook nog in het kind geschept en na nog wat rondkruiepn en spelen op zijn krokodillenxylofoon, wordt het toch weer bedtijd. William wou nog een keer een luier verschonen, dus dat moet dan nu maar. Ik regel het met Noortje, maar nu begint William ineens tegen te stribbelen. Dat 'ie nog wel een paar maandjes heeft om te oefenen. Ja hoor, da's dan weer fijn. Het is niet dat we wekelijks oppassen, maar ik laat het maar gaan. Ik erger mij wel in stilte en hier op mijn blog ;-)

Ralph en Noor zijn allebei bekaf. Maar ze gaan nog een film kijken: 27 dresses. Of we meekijken. Mij lijkt het heel leuk, maar het is absoluut zo'n film waar William helemaal niks aan vindt. Dus wij onze jas aan, gedag aan het zeggen en we spreken af dat ik nog even terugkom om de babyfoon terug te brengen. "Kan ik mooi nog een stukkie film meepikken" zeg ik tegen Noortje. Komt William toch ineens op het lumineuze idee dat ik ook daar kan blijven, film kan kijken en dat hij dan wel heen en weer rijdt. Maar dan wel in de Picanto natuurlijk. Alsof 'ie me daarmee heeft. Hup jas uit, bak thee voor mijn neus en laat die fillum maar komen hoor. Hook op schoot met een dekentje ertussen en in heb alle niet verschoonde luiers weer vergeven ;-)

Al met al een zeer geslaagde dag. Voor mij althans. Noortje moest werken, wat me niet zo'n geslaagde weekendbesteding lijkt, Ralph heeft pijn in zijn keel, ook niet leuk, maar Niek heeft gegeten, geslapen, schone luiers en hapjes en sapjes gehad. En William is met een nieuw spelletje naar huis gestuurd, dus die heeft zich vast ook wel vermaakt. En ik ben uiteindelijk met onze nieuwe Bolide veilig thuis beland...