De laatste post van dit jaar

Ga er maar gerust even voor zitten…

De voorbereidingen op de komst van onze Frummel zijn nu echt in volle gang. Ik shop me al twee dagen helemaal suf en ben nog lang niet klaar. Zuigelingenvoeding, sudocrème, wasgel, luiers, beddengoed, kleertjes, mutsjes, een pyama voor mamma, zoogcompressen, bedklossen, het houdt maar niet op!Vrijdag gaan we samen met mijn ouders ook de superbabyzaken in Tilburg nog onveilig maken voor een babyfoon en de laatste zaken die ik nog echt nodig heb.

Gisteren waren mijn broer en schone zus hier om van alles af te droppen voor die kleine. Ik mag hun Maxi Cosy lenen, allemaal wiegegoed (beddengoed voor de wieg), hun kinderwagen (wordt de wieg), de magnetronsterilisator, kruiken en een eng martelwerktuig, ook wel bekend onder de noemer borstkolf. We hebben een ééngezinswoning, maar volgens mij moeten we onderhand eens uit gaan kijken naar een ander huis. Geloof nooit dat Frummel er nog bij past als ik zo om me heen kijk…

Omdat ik straks één dag ik de week op mijn lieve neefje ga passen, hebben we ook al en paar voorbereidingen getroffen voor de komst van een groter kind. We moeten nog wat extra spullen kopen, zoals een matras voor het campingbedje, een eetstoel en speelgoed. De schoonmaakmiddelen staan nu hoog en droog boven de koelkast in een kastje, de cd-verzameling moet nog naar boven, alle stopcontacten worden afgedekt en de kasten en laden krijgen zo’n rotsysteem dat ze die niet meer open krijgen. Nu maar hopen dat ik alles dan nog wel open krijg, want ik heb ook altijd ruzie met kinderveilige sluitingen op flessen enzo…

Hoog tijd voor even wat anders nu. Wist je dat het vandaag precies twee jaar gelden is dat ik met dit blog gestart ben? In de tussentijd heb ik net iets meer dan 100 posts geschreven, dus een echte trouwe blogger ben ik niet geweest hè? Maar ik vind dat als ik niks te melden heb, ik ook niemand hoef te vermoeien met mijn gezwets. En als ik geen zin heb om te bloggen, dan doe ik dat lekker ook niet. Tenslotte zie ik dit als onderdeel van mijn hobby, dus dan is er nooit “moeten” bij. Ik doe het voor de lol. Wel zou ik graag wat meer werk laten zien. Maar ik ben er nu wel achter dat ik nou eenmaal een trage hobbyist ben. Ik doe gerust meerdere dagen over een kaartje, dus kun je nagaan hoe lang een scrap layoutje duurt…Bovendien heb ik vaak iets gemaakt waarvan ik dan denk: ”Laat ik dat nog maar even niet plaatsen, want die en die kijken ook wel eens op mijn blog”. Er zit dus nog redelijk wat denkwerk achter een slecht blogbeleid ook ;-)

Maar goed, ik heb er het volgende op bedacht. Ik ben nu eindelijk volop bezig met de geboortekaartjes voor Frummeltje. Die ga ik natuurlijk nog niet laten zien. Maar ik kan wel kleine sneakjes laten zien. Zo vang ik twee vliegen in één klap: ik laat vaker wat van mijn werk zien én ik kan mijn lezers ongelimiteerd klieren met nou-weet-je-nog-niks-kiekjes. Woe-hoe-hoe-hoe! zou Teigetje zeggen ;-)

OK, sneakje 1: ik ben gisteren flink bezig geweest met kleuren. En wel met de kleur: roze! En ook met geel en vandaag wordt het tijd voor oranje en bruin.

Gelukkig hoef ik maar 60 kaarten te maken, dus ik kan nog even vooruit…

Vanavond lekker oliebollen van mijn mamma! Pa en ma komen hier oud en nieuwen, in de hoop dat ik het red om tot 0.00 uur waker te blijven. Denk dat ik vandaag dus maar een middagslaapje ga doen, want anders trek ik het sowieso niet ;-) Ik wens iedereen een gezellig en vooral veilig Oud en Nieuw. En een heel gelukkig Nieuwjaar natuurlijk! En nu maar hopen dat je volgend jaar ook zoveel geduld hebt met zulke ellenlange berichten op mijn blog ;-)

Uitbuiken

Hèhè, waren jouw Kerstdagen ook zo voedzaam? Die van ons wel in elk geval! En dan nu heerlijk uitbuiken (de komende weken, hihi). Tijdens de Kerst zijn we door beide families behoorlijk verwend. Van mijn schoonouders hebben we een knalblauw wipstoeltje voor Frummeltje gekregen en wat van die badderdingen als een thermometer en een haarborsteltje enzo. Ook een heel lief poezenrompertje en een stoer kattentruitje en natuurlijk van die vreselijk leuke inie-mini "new born" babysokjes. Ik geloof dat het net om mijn pink past ;-) Van mijn ouders hebben we ook een supergaaf cadeautje gekregen. We mogen er zelf wat moois, leuks of handigs voor kopen. De verpakking alleen al was helemaal cool. Mijn ouders hebben namelijk SAMEN, jawel, dat lees je goed, samen zitten hobbyen! Met dit als resultaat:

Zijn ze niet helemaal super? Past goed bij het cadeautje en bij alle ontvangers (Ralph en Noortje kregen natuurlijk ook ieder zo'n label en zo'n cadeautje). Mijn moeder heeft alles gestempeld en het gras bedacht, mijn vader is verantwoordelijk voor de lucht, de vogeltjes en de namen. Alleen Noortje heeft haar naam in mijn moeders handschrift. Onmiskenbaar, kijk maar naar de j Noortje, die gaat haaks om de bocht ;-) Ik vind het helemaal geweldig zo'n gezamelijk project. De labels hebben een ereplekkie tussen de kerstkaarten gekregen.

D'r is er één jarig...

Bericht bewerkt op 27 december:

Helaas, het truukje van gisteren heeft niet gewerkt. Ik had de foto van de kaart in een heel oud berichtje geplakt, zadat je hem niet zo snel kunt vinden. Het idee was om die dan snel in dit berichtje te knippen en plakken als mijn moeder de kart eenmaal had, maar de digitale lijm hield niet erg dus...Bij deze alsnog de kaart:

Hiepserdeflieps, hiepserdeflieps, dat kun je wel zien dat is mam! Nou OK, je kunt het nu niet zien, maar neem maar van mij aan dat ze vandaag jarig is. En nu wil je natuurlijk het kaartje zien dat ik gemaakt heb...

Mooi niet! Je weet het met mijn moeder maar nooit. Sinds ze eenmaal de wondere wereld van het internet ontdekt heeft, is niks meer veilig. Vooral mijn blog niet. En ik heb het van haar dat ik een echt ochtendmens ben, dus de kans dat ze vanochtend op d'r gemakkie zit te surfen is mij te groot! Ik wil wel d'r gezicht zien als ze m'n kaartje voor het eerst uit de envelop schuift. Tenslotte doe je het daar toch voor, zelf een kaartje brouwen.

Ik kan al wel wat vertellen over het kaartje. Hij is gemaakt met supergave stempels van Inkadinkado (zeg dat maar eens drie keer snel achter elkaar ;-). Het is onmogelijk dat ze die al kent, tenminste, niet van mij. Ik heb het kaartje namelijk gemaakt met stempels van Xandra. Want die was afgelopen dinsdag hier samen met Marijke. Het was echt super gezellig en we hebben een productie gedraaid waar je U tegen zegt. Nou ja, Marijke en Xandra dan, die hadden elk vijf of zes kaarten klaar. Ik had er twee, wat voor mijn doen ook en prestatie is. Het andere kaartje heb ik met heeeeeel gave stempels van Marijke gemaakt, maar die laat ik 4 januari pas zien. Dan is mijn schoonzussie in Zwitserland jarig, voor wie dat kaartje dan weer bedoeld is.

Enniehouw, mijn mamma is dus jarig vandaag. Ga er straks heen voor een hele dag feest, vreterijen en natuurlijk mensen klieren. Dat begint dan al met het kaartje, want daar moet je ook iets in schrijven, nietwaar. Meestal ben ik dan best wel aardig, maar een andere tic die in van mijn moeder heb meegekregen is dat ik altijd een beetje ballorig wordt tijdens de feestdagen. Dus toen ik daarnet het kaartje zat te schrijven, kon ik het niet laten om d'r toch even te plagen ;-))) Heerlijk, wat kan een mens toch een lol hebben met het maken en schrijven van een kaartje, hahahaha. En nu maar hopen dat mijn moeder de humor er wel van inziet...

Dit was dus waarschijnlijk een post waar je als lezer van mijn blog niet bijster veel aan hebt. Er valt tenslotte niks te zien. Maar met een beetje geluk zie ik vanmiddag nog wel kans om even gauw achter de PC van mijn moeder te kruipen en de foto van het kaartje in dit bericht te plakken. Duim gerust even mee!

Prettige Kerstdagen!!!

Zoals beloofd, laat ik jullie vandaag mijn zelfgemaakte kerstkaarten dan EINDELIJK zien. Ik denk dat het een nieuw persoonlijk record is dit jaar. Er zijn toch wel enkele afnemers bij gekomen, van wie ik ook heel gave kerstkaarten ontvangen heb (hoi Marijke, Xandra, Liesbeth, Angélique, Delia, ...)

Allereerst de beruchte "gedistingeerde" kaart, die ik van de zomer gemaakt heb. Ik heb hem nog een beetje aangekleed met sneeuwvlokembellies en vond hem zelf toch best chique geworden.

Dan de kerstkaart van het jaar zo'n beetje. Samen met Lisette en mijn mammie heb ik een paar weken geleden een pop-up kaart zitten maken. Later misschien nog de foto's van alle kaartjes van die dag, eerst moet ik nog even achterhalen of Lisette en mijn moeder die van hun ook hebben verstuurd...

Dan de kaart waarmee ik het officiële seizoen ben geopend. Tijdens een knutselhappening een paar weken geleden bij Lisette gemaakt. Ben er dus de hele dag mee bezig geweest, maar het was het waard, vind ik zelf. Het was wel meteen duidelijk dat dit geen lopende band kaartje ging worden ;-)

De volgende kaart heb ik vorig jaar al gefabriekt, maar die kwam nu wel goed van pas:

Omdat ik nooit op tijd begin met mijn kerstkaarten, zijn er exemplaren waar ik er meerdere van maak. Deze is geïnspireerd op een kaart uit de Cards Only van dit moment. Daar was 'ie in blauwtinten met een supergave pinguin-in-iglo-stempel van WhipperSnapper. In traditionel rood en groen vond ik het de verrassing van het jaar. Het is normaal niet mijn stijl kaarten (als het nog niet is opgevallen, ik hou vooral van blauw rond de feestdagen), maar deze kaartjes vind ik toch wel heel gaaf geworden met drie soorten designpapiertjes van verschillende merken door elkaar heen gebruikt. Zoek nu de verschillen maar tussen de twee, want ze zijn er echt!

Terug naar mijn "comfort zone", de blauwe kaartjes. Deze hebben een zileren gecuttelbugde ster. Da's een mal waar mijn moeder vorige week mee binnenstapte, dus die moest meteen gebruikt, wat een gaaf ding!

En dan weer een uitdaging: een gedistresste kaart. De mensen die mij een beetje kennen weten dat distressen niet helemaal mijn stijl is. Ik vind het heel mooi om te zien, maar en ramp om te doen. Toch weer een keer opgepakt:

Dan tot slot twee kaarten die veel op elkaar lijken. Van elk heb ik er vier gemaakt. De basis is heel gaaf natuurpapier, wat de kaartjes meteen een beetje warme meegeeft. Het papier is zacht en een beetje knuffelbaar, past perfect bij die veel te leuke sneuwpoppies. Heb er dit jaar veel kaarten mee gemaakt, maar ben nog lang niet uitgekeken op die Eline's snow friends. En ik vrees dat de gecuttelbugde sneeuwvlokjes ook nog vaker voorbij gaan komen hoor!

Dan ter afsluiting nog twee geborduurde kaarten. Het was alweer even geleden dat ik me daaraan gewaagd heb, maar het was wel weer even heel leuk om te doen. De gouden kaart had ik al een heeeeeeeeele tijd geleden gemaakt, maar die met de engel is echt heel recent. Het was leuk om weer eens te doen, maar ik vind stempelen toch echt wel heel veel leuker, vrees ik.

Zo, dat waren de kaartjes voor dit jaar dan. Op naar het volgende grote project...

Ik wens iedereen in elk geval heel fijne Kerstdagen. Mocht ik morgen nog wat tijd vinden, dan zal ik een heel gave kaart plaatsen ter ere van het kerstkindje in onze familie...

Hiepserdeflieps...

Joechei! D'r is er één jarig hiep hoi, hiep hoi, dat wil ze niet weten, maar da's Lisette...Van harte gefeliciteerd met je 31ste verjaardag! Kom net terug van je feestje en bedacht me dat ik dan nog mooi even je kaartje online kan zetten. Tenslotte ben je nog een uur jarig vandaag ;-) Maar daarna ben ik toch echt mijn mandje in hoor, want Frummel vindt het wel weer mooi geweest voor vandaag. Nou al een watje, dat wordt nog wat...

Maar goed, dit istie dan, de kaart voor Lisette:

En zo ziet 'ie er uit alstie opengeschoven is:

Het papier van het kaartje is van Scenic Route, ik vind het helemaal gaaf! De cupcake-stempel heb ik uit de swapkit van Marieke, net als dat wit geblokte papiertje, dus geen idee van wie die is. De uitgeknipte swirlies zijn van een veel te leuke set Basic Grey stempels die ik van Marijke te leen heb. Lintje uit zo'n setje van Avec en de Happy Birthday-stempel komt uit een set van All Night Media. Het idee heb ik gepikt van Jennifer McGuire van Hero Arts, die altijd van die supersimpele maar o zo gave dingen verzint. Wie ook graag eens wil: kijk hier!

Zo, ennu lekker knorren! Tot morgen, dan laat ik het eerste Kerstkaartje zien in een reeks van best een boel...

Meer tijd?

Gisteren was voorlopig mijn laatste werkdag. Wat een rare bedoening is dat. Ik heb het geluk dat ik een veel te leuke baan heb. Dan is weggaan dus eigenlijk niet zo heel erg leuk. Ik ga best een boel mensen missen en het feit dat ik straks maanden uit het reilen en zeilen ben, is nog moeilijk te bevatten. Ik bemoei me altijd overal mee en als geruchten de ronde doen, ga ik altijd voor het naadje van de kous. Irritant misschien voor de collega's, maar mijn nieuwsgierigheid vaart er wel bij ;-) En nu ga ik van alles missen. Natuurlijk houdt Lisette me op de hoogte, maar dat is toch anders dan wanneer je er zelf continu tussen zit. Om nog maar te zwijgen over hoe vaak ik mijn informant nog te zien zal krijgen...Niet leuk dus.

Aan de andere kant is het wel goed dat ik thuis ben nu. Nu heb ik eindelijk tijd om naar mijn lichaam te luisteren, en naar dat lichaampje dat zich erin verschanst heeft. Want vooral die uk laat zich de laatste behoorlijk gelden. Wordt minstens een salsadanser als je het mij vraagt. Swingen kan 'ie goed in elk geval. Het is gewoon tijd voor een beetje rust in de tent.

Dus wat staat er op de lijst voor de komende tijd? Nou, voornamelijk hobbyen. Full time hobbyen wel te verstaan. Het is te hopen dat Frummeltje braaf nog zeven weken blijft zitten waar 'ie zit, want anders heeft 'ie geen geboortekaartje. En dat voor een kind van een kaartenmaakmamma, dat zou toch wat zijn! Ik heb wel al verschillende zaken in huis. Ik weet welke stempel het gaat worden, welke letters erbij, inkt is ook redelijk duidelijk, maar ik moet nog achter papier aan. En ik heb wel plan B enveloppen, maar wil toch nog even gaan zoeken naar mooie maar wel betaalbare enveloppen. Want ook de envelop wordt aangepakt, dus dan is het jammer om gewone witte meuk te gebruiken, niet waar?

Maar dat moet toch nog even wachten. Want de zelfgemaakte kerstkaarten zijn de deur nog niet uit. Ik moet er nog twee, dus dit weekend gaat het heus wel goed komen. Maar of de TNT het ook nog op tijd voor elkaar krijgt, is natuurlijk even afwachten. Dat wordt ook weer zelf postbode spelen waar mogelijk, vrees ik...

En dan zijn er nog de feestdagen. Die zijn redelijk druk. Nog wat last minute cadeautjes halen vandaag, nog veel inpakwerk en er zijn twee mensen die heel dichtbij staan die precies in deze periode hun verjaardag hebben. Hoe ondoordacht van ze (of hun ouders)! En bij beide dames durf ik niet binnen te komen zonder kaartje...

Dus gelukkig maar dat ik even uitgewerkt ben. Ik zou niet weten waar ik de tijd vandaan zou moeten halen om ook nog drie dagen naar Hardinxveld heen en weer te crossen ;-)

Wie weet, kan ik binnenkort eindelijk mijn kerstkaartjes laten zien en sneakjes van het geboortekaartje. Of misschien toch maar niet. Of wel. Hmmm, nu moet je wel blijven kijken naar mijn blog, want nu weet je nog niks ;-)))

Braaf kind, droog zwemmen en bejaardenuitje

Ik krijg een braaf kind. Dat zei de verloskundige in elk geval afgelopen maandag. Hij groeit netjes, ligt er al helemaal klaar voor, is zelfs al een beetje aan het oefenen met indalen en al...Maar ik hoefde me geen zorgen te maken, want hij zal echt nog wel even blijven zitten. Tis 'em geraden ook, ik ben vandaag precies 31 weken, dus hij moet nog even blijven zitten. En ik moet nog aan de kaartjes beginnen, dus ik heb nog geen tijd voor een bevalling hoor!

Ondertussen hou ik het haast niet uit van de nieuwsgierigheid. Wat duren 40 weken vreselijk lang zeg! Ik wil zo graag weten hoe 'ie er uit ziet, hoe hij voelt, ruikt, slaapt en drinkt. Zwanger zijn is niks voor ongeduldige tiepjes ;-) En het werd gisteravond alleen maar erger met mijn "zwemmen op het droge" cursus. Ik ben namelijk naar een cursus borstvoeding gegaan.

Om me heen heb ik al verschillende keren gezien dat borstvoeden een frustrerende business kan zijn, dus ik wilde me alvast een beetje voorbereiden. Gelukkig maar, want het is echt heel zinnig. Alle tips die je krijgt, alle fabels die om zeep geholpen worden, ideaal. Begrijp me niet verkeerd, ik heb mensen zat om me heen die ervaring hebben en het ook gerust willen delen. Toch vind ik het prettiger om uitleg te krijgen van mensen die er al jaren dagelijks mee bezig zijn. Zonder de persoonlijke misère of triomfen, gewoon de feiten. Die alle achtergronden kunnen uitleggen en geen vraag onbeantwoord laten. Professionals worden er nu eenmaal niet voor niks voor betaald, toch?

Ik ga er echt wel een kei in worden, dat staat nu al vast. Je moet je kindje namelijk gaan zitten klieren. Moet lukken! Wel de fabriek voorhouden, maar nog niet geven. Laat maar happen in de lucht, net zo lang tot 'ie zijn mond zo ver open doet dat het lijkt alsof 'ie gaapt. En dan flop, zuipen kreng! Haha, ik zie het al helemaal zitten hoor. Was alleen wel even schrikken bij het tekeningetje van hoe ver de hele handel dat mini-keeltje ingaat. Maar goed, dat is de bedoeling. Verder moet je hem ook wakker maken als 'ie in slaap valt terwijl de tweede fabriek nog niet gedraaid heeft. Nou, dat lukt ook wel. Onder de voeten wrijven of kietelen, muizetrappeltjes over z'n ruggetje, of "het poppen-ogeneffect" oftewel kindlief vanuit liggende positie omhoog kantelen, zodat zijn oogjes open gaan. Arme William, moet 'ie mijn "ik klier je wel je nest uit" aandacht gaan delen. Zal 'ie vast erg vinden!

Verder kan ik nog melden dat we afgelopen weekend met mijn werk een Rijnreisje hebben gemaakt. Ja, echt waar. Het was stik gezellig, maar waardeloos georganiseerd. Geeft niks, we gingen voor de teambuilding, dus dan werkt een slechte organisatie alleen maar goed voor de verbroedering ;-) We zijn in Düsseldorf en Keulen gestopt om te kerstsjoppen. Wat zijn die Duitsers maf met Kerstmis zeg! We hebben onze ogen goed de kost gegeven. Foto's moeten nog uitgezocht worden, dus ergens in één van de volgende postjes volgt meer over dit roekoe-tripje...

O ja, de koeieletters van deze post is speciaal om het sommige lezers wat makkelijker te maken ;-) Met mijn nieuwe jas is de leesbaarheid van mijn blog niet echt vooruit gegaan...

Nieuwe jas

Zo, ben nog niet met zwangerschapsverlof, maar heb toch maar alvast wat aan het uiterlijk van mijn blog gedaan. Ik liep een beetje achter met de mode, een mij niet onbekend verschijnsel op het moment ;-) Bij The cutest blog on the block hebben ze allemaal gratis jasjes, dus wat zou ik zelf moeilijk gaan doen met codes verzinnen? Zo heb ik snel een leuk kersttintje te pakken! Misschien ga ik ooit nog bekijken hoe "hunnie" het doen, want ik vind het wel irritant dat het zo lang duurt voor het jassie geladen is.


Ben goed op dreef met mijn kerstkaarten nu. Volgens William mag ik wel opschieten, maar ik heb nog nooit zo "vroeg" kerstkaarten klaar gehad. Nu ik in de meeste van mijn activiteiten enigzins beperkt ben (...) heb ik ineens zeeen van tijd om te hobbyen. Ik laat lekker niks zien, dat komt tijdens of na de Kerst wel. Veel leuker als mensen hun kaartje van tevoren nog niet gezien hebben, vind ik.


Maar het wordt toch wel eens tijd voor een plaoike, vindunie? In de vorige post had ik het over een kaartje dat ik gestart was bij mijn moeder thuis. Het heeft even geduurd, maar hij is toch nog afgekomen. Inmiddels issie ook bij de juiste persoon op de mat gevallen. Het werd namelijk hoog tijd om Marijke eens te bedanken voor oa de vaatwasser en de gezellige knutselhappenings en de nieuwe kijk op scrapkaartjes en en en... Tijd voor een kaartje dus:


De magnolia afdruk heb ik van de afdrukjesswap op Tessa's forum, geen idee van wie. De accolades zijn van CeeDee's, de Bedankt is uit een set van Artemio, de spacer (dat ringetje onder de splitpen van de bovenste bloem) heb ik van Marijke gekregen en de bloemen zijn van Prima en Rayer. Het achtergrondpapier komt uit een blokje van de Sissix en uit de restjesbak van Tessa (geen idee welk merk dus). Het paarse papiertje is onmiskenbaar Kelly Penacchi, wat nog over was van de kaartkit van Xandra. In werkelijkheid zijn de kleuren feller, maar ik heb dit kaartje nog even vlug onder de scanner op mijn werk gegooid. Tikkie overbelicht dus, maar ach. Ennu vlug weer naar mijn Kerstkaarten terug!

Gekkenwerk

Wat een rare week hebben we gehad hier. Pfffffff. Dattie druk zou zijn wist ik van tevoren. We zouden dinsdag de "nieuwe" vaatwasser gaan halen (thnx Marijke, je bent top!), woensdag moest de Picanto voor zijn eerste beurt, donderdag was deadlinedag voor de catalogus, vrijdag oppassen op Niek, mits ik niet helemaal total loss zou zijn, zaterdag met Mam en Noortje naar Tessa, daarna naar Roosendaal met de Pride voor een gratis wintercheck en dan door naar mijn schoonouwelui voor krootjes met spek en vandaag op de bank.

Het hele schema is wel netjes doorlopen, maar er kwam toch en klein kinkje in de kabel. Terwijl ik woensdag de auto weer had teruggebracht naar zijn plekje naast ons huis waar 'ie blij stond te wezen met zijn eerste beurtje, bedacht iemand uit onze straat 's avonds laat dat het wel leuk zou zijn even hard op te trekken, uit de bocht te vliegen en via lantaarnpaal en busje tegen onze wagen aan te vliegen. Grrrrr. Alles is nu wel weer netjes geregeld, maar laten we het er op houden dat de omstandigheden van het soort waren die je beter kunt vermijden. Heel heftig allemaal. Er staat nu een koddig, blauw Matizje op de plek waar onze oranje trots hoort te staan. William heeft donderdag moeten bellen naar zijn kersverse werkgever dattie niet kon komen, vanwege de afhandeling en het plotselinge gebrek aan vervoer. Ik kon echt niet thuisblijven ivm de catalogus en moet ook stiekem bekennen dat ik niet zoveel vertrouwen in mijn eigen dit-vind-ik-niet-leuk-maar-laten-we-het-netjes-houden schade-afwikkelingskunsten had. Complimenten voor manlief, ik had het hem niet na gedaan ;-)

Komende zaterdag gaan we onze eigen kar weer halen. Hij heeft dan een nieuwe motorkap, nieuwe bumper, nieuw zijscherm aan de bijrijderskant, nieuwe koplampunit en twee nieuwe achter-de-koplamp-dingen die onder de motorkap zitten. En dat voor zo'n klein deukje. Gelukkig is er niemand tussen gesprongen, waren we zelf ook niet in de auto en is de bestuurder van de botsauto fysiek ongedeerd gebleven. Zijn auto is denk ik wel rijp voor de sloop.

Zie hier de reden waarom ik nog niks knutseligs kan laten zien. Was vorige week woensdag bij mam geweest om te knutselen, maar het kaartje dat ik daar gestart ben, moet ik dus nog steeds afmaken. Wie weet vandaag...

Tessa helpen!!! Aub, natuurlijk...

Ben ik weer. Opgeknapt en wel, sinds mijn laatste berichtje. Maar ondertussen is mijn wereldje wel behoorlijk in beweging geweest. Het is even heel druk, zoals altijd in deze tijd van het jaar. Maar een belletje van Tessa maakte begin deze week wel erg veel indruk. Maandag vertelde ze me dat ze definitief gaat stoppen met de winkel. BALEN!!! Het is afzien in veel opzichten en ze kiest heel bewust voor haar gezin en gezondheid. Ik vind het serieus heel moedig, want zo'n beslissing neem je niet zomaar.

Om die moed te vieren wil ik via deze weg vragen of iedereen wil helpen waar mogelijk. Er is een gigantische uitverkoop gestart, zowel op www.tessategendraads.nl als in Lage Zwaluwe aan de Nieuwstraat. Fikse kortingen maken het nu extra aantrekkelijk om eens flink in te slaan voor de feestdagen. Scrappers, stempelaars en andere hobbyisten kennen er meestal wel meer, dus zegt het ook voort. Hoe meer mensen spullen bij Tessa kopen, hoe beter de afwikkeling van haar zaak zal gaan. Voor meer info kun je natuurlijk de site van de winkel raadplegen. Ook in de webwinkel is de uitverkoop in volle gang, dus hou je vooral niet in!

Het zit op de bank en het snottert

Yep, that would be me...Blijkbaar heerst er een griep/verkoudheidsvirus en ben ik een van de slachtoffers. Boe-hoe-oe!!! Rooie neus, continu tranen in mijn ogen (nee, dat zijn niet de hormonen!), geen honger, beetje misselijk en zo'n onruststoker die het trappen nu wel heeft uitgevonden. Doet gelukkig geen pijn hoor.


Wiliam heeft er zijn eerste week in zijn nieuwe baan op zitten. De arme ziel ligt nu uit te slapen, want zo vroeg je bedje uit issie helemaal niet gewend! Maar die kreeg maandag dus keelpijn en vanaf dinsdag wassie er niet goed aan toe. Maar ja, je gaat je natuurlijk in je eerste week niet meteen ziek melden. Dus vrolijk doorgaan en maar paracetamolletjes snoepen. Dus laat ik hem maar lekker liggen, dat heeft 'ie wel verdiend.


Dinsdagavond kreeg ik zelf keelpijn. Woensdag, toen ik gezellig bij Lisette ging knutselen, begon het snotteren. Donderdag voelde ik me beroerd, maar het is catalogustijd, dus ik kan ook niet thuis blijven. Vrijdag vrij en dan komt het dus. Heel de dag op bed en bank en zielig zitten wezen. Gizmo is nauwelijks van mijn zijde geweken, dus dat was wel heel cool. Maar helaas zijn we dus niet de enige. Mijn ouders zijn ook snipverkouden en bij Ralph en Noortje klinkt het al niet veel beter...Dus maar goed dat ik donderdag een paar dozen tissues (met balsem!), soep en beschuit heb ingeslagen. Het ziet er niet naar uit dat ik van het weekend nog buiten kom. Zoals gezegd is het catalogustijd op mijn werk, dus ik móet maandg weer enigzins aanspreekbaar zijn. En nu maar hopen dat Lisette een betere weerstand heeft...

Maar goed, het is dus niet alleen kommer en kwel hoor. Intussen is Marijke nog een keer komen knutselen (vorige week vrijdag alweer), wat echt heel gezellig was. We hebben lekker Dönner gegeten van de buurman. Tijdens ons vorige knutselpartijtje had ik laten vallen dat ik zwart/wit papier zo lastig vond, dus kwam Marijke prompt met een kaartkitje aan met zwart wit papier erin. Heel leuk, maar wel moeilijk. Uiteindelijk heb ik een beetje vals gespeeld door met strookjes te werken. Er zaten ook super gave Penny Black afdrukjes bij, dus ik was helemaal in mijn nopjes. Marijke heeft gewerkt aan het afronden van verschilende projecten. Haar naambordje voor Tessa's forumdag en een boekje voor een collega. Er ging een wereld voor d'r open toen ik liet zien hoe je op een resstukje papier kunt printen. Hihi, grappig om te zien hoe je met zo'n simpel truukje iemand zo blij krijgt. En zij had net de nieuwe cartridge van Winnie the Pooh voor de Cricut van haar moeder gekregen. Wauw wat is die gaaf! We zijn er niet echt aan toe gekomen, maar er broeien al wel een paar ideetjes hoor...


Dit is het kaartje van de kit die ik gemaakt heb:





Verder ook de online crop LO (op tessa's forum uiteraard) afgemaakt met de glue-dotjes van Marijke (schaam, schaam, heb de mijne nog steeds niet kunnen vinden, grrr). De onlinecrop was de dag na Nieks verjaardag, dus dan weet je wel welke foto's je wilt gebruiken ;-) Ralph heeft die dag ook nog een heel coole foto geschoten van Niek in de box in een zee van ballonnen. Errug gaaf.






En dit was het kaartje waarmee Marijke zichzelf had uitgenodigd:



Ja, het lijkt zo'n lief meisje, maar eigenlijk is ze hartstikke brutaal hoor! Nee, hoor, ik was helemaal blij verrast met het kaartje. Er zitten drie thezakjes in, dus het ruikt ook nog eens lekker.

Zaterdag waren de mannen naar Harskamp, dus kon ik eindelijk lekker met mijn mammie knutselen. De dag liep alleen een beetje anders dan gepland. Ik wilde mijn neus nog even laten zien op de forumdag van Tessa, dus daar zouden we nog even binnenwaaien. Maar 's ochtends bedacht ik mij weer dat er een ruilbeurs bij was, waar je o.a. stempelafdrukjes kon ruilen. Dus hebben we heel de ochtend stempelafdrukjes zitten maken. Uiteindelijk kwamen we wel bij Tessa terecht. Heerlijk de winkel zes keer doorgeneusd en mensen van het forum in levende lijven onmoet en natuurlijk met Tessa zitten beppen. dorith kwam ook net binnenvallen. Uiteindelijk zijn we dus niet meer naar de ruilbeurs geweest, want ik moest weer op tijd terug voor de verjaardag van mijn schoonvader. Arme mamma, ik hoop dat we snel weer een dagje kunnen prikken waarop we alleen maar gaan hobbyen, verder niks. Ik heb overigens eindelijk weer eens wat geld uit kunnen geven aan hobbyspulletjes:

Voor een kaartje voor mijn schoonvaders verjaardag was geen tijd meer. Dus heb ik heel stout een kaartje gerecyceld. Deze had ik eigenlijk voor William gemaakt, omdat zijn collega's tijdens zijn afscheid ook nog een waardebon wilden overhandigen. Dat werd in dit kaartje gedaan.

Wij hebben mijn schoonvader een tegoedbon voor een dagje weg gegeven, dus eigenlijk paste de weglopende kat daar ook wel leuk bij. William kwam zelf met het voorstel de kaart dan nog een keer te gerbuiken. Ach ja, zo heb je twee keer lol van je werk.

En afgelopen woensdag was ik bij Lisette, wat ook al een eeuwigheid geleden was. Supergezellig en zowaar mijn eerste kerstkaart van het jaar gemaakt. Die kan ik hier natuurlijk niet laten zien, want de meeste lezers van dit blog komen in aanmerking voor een zelfgemaakte kerstkaart. Ik vind het dan niet leuk als je hem al gezien hebt, dus da's pech. Ik sta wel te kijken dat ik na een dag doorwerken maar één kaartje af had. Hij is helmaal niet zo ingewikkeld ofzo, maar blijkbaar heeft een snotterende geest veel tijd nodig ;-)

We hebben de hele dag gesnoept van de knutselspek en de gevulde speculaastaart, broodjes tonijn als lunch en ovenpasta voor diner. Tenslotte kun je op een lege maag niet knutselen ;-) Lisette had ineens de smaak van het scrappen te pakken en heeft een herfst LO met foto's van het weekendje Weerterbergen gescrapt. Compleet met gedroogde blaadjes en kastanjepapier. Alleen de foto's kwamen wel erg artistiek uit de printer gerold. Dat krijg je als de zwarte cartridge het niet meer doet, haha. Maar gelukkig moesten we een dag later weer gewoon werken, dus zijn er nu mooiere afdrukken mee naar huis om verder te scrappen. Ben benieuwd naar het eindresultaat...

En Tigra, de poes, was natuurlijk ook weer van de partij ;-) Deze keer was ze eigenlijk best lief. dit in tegenstelling tot Spookje van mij, die me die ochtend weer heeft aangevallen...Moet je Tigra nou zien liggen:

Zo, tot zover deze update-post. Was weer even een verhaal, want ik liep weer een tikkie achter hè. Ach ja. Ik denk dat ik nog maar weer een keertje mijn neus ga snuiten nu...

Blogcandy!!!

Even voor de goede orde eerst uitleggen wat dat is. Een blogcandy is een cadeautje dat de eigenaar van een blog weggeeft in ruil voor iets. Meestal moet je dan een berichtje achterlaten, soms een vraag beantwoorden, of zo iets. Onder de reacties wordt dan een cadeautje verloot.

Nu heeft Liesbeth haar 1000ste bezoeker gehad op haar blog, dus als je wilt, kun je bij haar meedingen naar een leuke blogcandy. De oplettende bezoeker heeft wellicht al gezien dat ik mijn bloglijstje heb vernieuwd, en daar prijkt die van Liesbeth ook tussen. Dus rennen allemaal! Op naar de 2000!

Kaartje voor Niek

Dit was dus de kaart die ik voor Niekje gemaakt heb. En het engste van het verhaal vind ik nog wel dat mijn broer wist dat het spullen uit de swapkit zijn. Dattie mijn blog leest wist ik wel, maar dattie dit soort dingen ook daadwerkelijk onthoudt en in real life herkent, that's just plain scary ;-) Sowieso een mooi verhaal met die broer van mij. Eerst klagen dat ik mijn blog nooit bijwerk, en nu klagen dattie zoveel te lezen heeft...het is ook nooit goed! Ach ja, mannen...

Het feessie was overigens heel gezellig. We zijn nog een rondje door het bos gelopen met de bolderkar. Het was wel bizar dat er drie kindjes waren (Niek, zijn nichtje Floortje en Veerle an vrienden van Ralph en Noortje) en dat er drie zwangeren rondwaggelden. Eefje, de zus van Noortje, is twee weken na mij uitgerekend en Patries, de ex-buurvrouw van Ralph en Noortje is twee weken voor mij uitgerekend. Je kon het aan de buikjes ook wel zien ;-) Verder lekker gesmikkeld (de hele dag door dus) en Niek speelde gewoon met al zijn nieuw verworven speelgoed, in plaats van met het papier. Wat een wonderkind! Ach ja, het is nou eenmaal familie hè...Ook een stel leuke foto's gemaakt, maar mij Photoshop is een beetje overleden. Wellicht dus later meer, maar ik wil de foto's niet teveel slopen met de huis- tuin en keukenprogramma's die met Windows worden meegeleverd.

D'r is er één jarig...

Hoera, hoera, dat kun je wel zien....

...dat is Niek!

Dit is de uitnodiging die we van zijn ouders kregen. Mamma heeft het dus behoorlijk druk gehad ;-) En nog, want vandaag is dus ook het feessie!!! Vanmiddag natuurlijk, want hij wordt al 1. Dan ga je dus niet pas om 20.00 uur, want dan mist 't arme kind zijn eigen feessie. Ik ben heel benieuwd. Meestal hebben zulke ukkies meer lol met het papier dan met de cadeautjes...

Verder is vandaag ook Jürgen, de verloofde van Heleen, jarig. In al het feestgedruis issie er een tikkie bekaaid vanaf gekomen. Ik ben namelijk helemaal vergeten een kaartje te sturen. OEPS. Dus Heleen, mocht je dit lezen, ik heb nog wel aan je aanstaande gedacht hoor! Van harte!

Misschien vanavond nog een postje met het kaartje dat ik voor Niek heb gemaakt, maar anders komt dat morgen. Wil niet het risico lopen dat zijn ouders de kart zien voor 'ie 'em krijgt...

Feestweekend!

Jaha, het is weekend!!! Voor mij in elk geval al wel ;-) Ik was afgelopen dinsdag goed ziek, dus ik had eigenlijk besloten dat ik naar mijn werk moest morgen. Maar Frummeltje denkt er zo het zijne van en ik geloof dat ik me dus beter nog eventjes koest kan houden.

Morgen neemt William afscheid op zijn werk. Ik ben heeeeel benieuwd hoe dat zal gaan. Die arme jongen gaat het waarschijnlijk niet erg droog houden. Ach, het zullen zijn hormonen wel zijn ;-) Ik hoop maar dat er genoeg collega's zo vriendelijk zijn om nog even te blijven hangen, want die niet zo snuggere bijna ex-baas van Will heeft het feestje pas om kwart voor vijf gepland. Da's einde werkdag en -week voor iedereen in dagdienst. Hmmm. Maar er zijn de afgelopen dagen al enige vaarwelsessies geweest met collega's in de ploegen, dus hij is alvast opgewarmd. Er zijn zelfs een aantal mensen die ervoor terugkomen terwijl ze vrij hebben. Uiteraard geldt dat niet voor meneer de directeur, want dat er iemand na ruim twaalf jaar opzout is niet zo belangrijk natuurlijk. Grrrr. Je kunt er in elk geval zeker van zijn dat ons manneke geen Ernest zal gaan heten. Ach ja, als je ouders je al zo'n naam meegeven, kun je ook niet van iemand verwachten dattie sociaal begaan is ;-)

Verder is mijn neefje zaterdag jarig, voor de allereerste keer in zijn leventje! Ik heb een loeigrote kaart gemaakt met spullen uit de swapkit. Helemaal trots, want ik heb hem gisteravond nog gemaakt, terwijl mijn bedje heeeeeel hard riep. Ik kan hem natuurlijk nog niet laten zien, want zijn ouders spiken wel eens op mijn blogje...

En als ik dan zondag lekker relaxed op de bank ga zitten wakker worden na al dat feestgedruis, kan ik lekker op mijn dooie akkertje de nieuwe Art Specially gaan zitten uitpluizen. Die kwam Tessa vandaag hoogst persoonlijk brengen, is dat service of wat? Kan ik mooi even opladen voor een hobbyzaam weekje: vrijdag komt Marijke weer hobbyen (daarover later meer ;-), zaterdag ga ik met mijn mamma knutselen en de woensdag daarop met Lisette. Het hobbyseizoen is weer officieel van start, joegheeee!!!!

Fijn weekend iedereen!

Swapkitjes

Zo, het is alweer maandag. Tegen mijn gewoonte in vandaag aan het werk geweest. Voorlopig werken Lisette en ik even op dezelfde dagen. Het kwam een paar weken geleden toevallig zo uit en nu houden we hem erin totdat er iemand gaat klagen ;-) Of totdat mijn invalster gaat beginnen, want dan wordt het een beetje krapjes en lastig ook als ik geen PC meer heb...Grootste voordeel, naast de gezelligere werkdagen, is dat we eindelijk weer eens kunnen afspreken om te knutselen. De 22e bijvooebeeld weer, yahoo!

Maar swapkitjes dus. Toch iets knutseligs vandaag. Want ik kwam vandaag thuis om een leuke envelop op de deurmat te vinden van Xandra. Ik ken haar van de winkel en het forum van Tessa. Op het forum is laatst iemand begonnen met swapkits. Dat wil zeggen dat je reageert als iemand een leuke "kit" plaatst. Als je de eerste bent die roept dat je hem wel wilt, moet je er zelf weer een nieuwe op zetten. Zo gezegd, zo gedaan ;-)

Dit is de kit die ik van Xandra kreeg:

Dit is de kit die ik er voor in de plaats zette:

Mijn kitje gaat morgen op weg naar Ria, die wel erg gave kaarten fabriekt. Kijk maar 'es op d'r blog. Ideaal zo swappen. Weet je tenminste precies wat je krijgt en wat je ervoor terug wilt doen!

Verder nog een broer-updeetje: die mafkees gaat morgen weer aan het werk. Ja, ik weet het, zeg maar niks. Ik ben het er niet mee eens, maar gelukkig zit eigenwijs zijn niet in de familie ;-)

Gisteren nog bij een vergelijkbaar exemplaar op ziekenbezoek geweest. Mathijs heeft met Jujitsu zijn pink lelijk gebroken. Nou ja, zijn tegenstander dan, maar hij loopt er nu dus mee. Wassie eerst een week mee rond blijven lopen, toen toch maar naar de dokter, die hem een aansteller vond. Maar als 'ie dan persé wilde, mocht 'ie er wel een foto van laten maken. Gebroken dus! Gipsje erom en klaar. Tot een chirurg hem na drie dagen terug liet komen, want er moest eigenlijk toch even geopereerd worden...Compleet met lugubere verhalen over schroeven, knokkels openleggen en kraakbeen schuiven. Brrr. Ik hoop toch nog een paar maanden uit de ziekenhuizen te kunnen blijven ;)

Dagje met de Niekster

Gisteren was het dus oppasdag. Na lekker op mijn gemakje wakker te zijn geworden en een beetje aangetut te heben, reed ik rond tien uur richting Ralph en Noortje. Het was tijd voor een fruithapje, dus dat deed ik bij hun thuis. Althans, een poging, want Niek was niet van plan die hele pot naar binnen te werken... De eerste poepluier hebben we samen verwisseld (got a new trick ;-). Hij is sinds vandaag over op gewone koemelk. Tsjie, da's dus echt geen lucht hè! Yesses. Arme pappa liep er niet zo heel erg gezond bij nog, dus dit zou een nuttig dagje worden.

Eenmaal bij ons thuis was het even rondkruipen en aan de hand wandelen door de kamer. Niek inspecteert altijd alles even als 'ie net binnen is. Het kampeerbedje stond al klaar, dus na nog wat klieren met ome William was het toch echt tijd om daar eens lekker in te gaan liggen knorren. Ik had de matras van ons pasgekochte ledikantje er in gelegd, kannie eindelijk eens fatsoenlijk slapen bij ons ;-) Dattie niet in het ledikantje is gegaan is omdat we nog iets moeten verzinnen om het daar donker te krijgen...Ennieweej, meneer was niet van plan te gaan knorren. Hij hield zich wel stil, maar krabte aan het netspul en op een gegeven moment stond 'ie zelfs rechtop met slaapzak en al ;-) Toen we eenmaal lekker op de bank zaten te knabbelen aan de tompouchen die we van z'n vader hadden meegkregen, werd het wel heeeeeel stil in de aanbouw. En jawel, daar lag meneertje koekepeertje. Op zijn buik, tut er in en tutslap stijf in zijn knuistjes tegen zijn gezicht. Ik heb hem nog vijf minuutjes zo laten liggen. Toen ik zeker wist dattie knock out was, heb ik zijn tut ontkoppelt (braaf hè, ik luister wel naar zijn ouders, alsut uitkomt ;-) en het manneke op zijn rug gedraaid. Er ging wel geteld één oog nog niet eens half open en weg wassie weer. Wat een leven!

Hoog tijd om mijn broer eens uit zijn bedje te bellen, want ik was het dagschema vergeten. Dat kind heeft het zo vreselijk druk met al die hapjes, papjes en flesjes, dat en goed schema onontbeerlijk is. Sorry, maar dit is overmacht. Ja, pen en papier heb ik, kom maar op! Rond twaalf uur een boterham met smeerkaas, flesje lauwe melk, 120cc ongeveer. Spelen, rondrennen, wat je wilt en dan rond 15.00 een ligakoekje met sap. Sap en water mogen trouwens de hele dag hoor. Dan moettie knorren. Om 17.00 tijd voor zijn avondmaaltijd, die oranje drek in dat potje. 30 seconden op vol vermogen. Danoontje doen we dan weer thuis. OK, dat staat genoteerd.

Een boterham met smeerkaas dus, terwijl William de kinderwagen inlaadt. Pffff. Dat spul heet dus niet voor niets SMEERkaas. Wat een zooi, getver. Bij Niek gaat het er best in, alleen de stukjes met korst duren wat langer. Er blijven uiteindelijk zes stukkjes over, die vergezeld van twee uitgespuugde, natgesopte, maar blijkbaar toch niet zo lekkere stukjes in de kliko belanden... Ach ja, tijd voor de luier dan maar. Manlief staat zich boven uitgebreid te scheren, iets wat de afgelopen weekenden niet echt vaak meer is vertoond. Maar het is tijd voor de luier, en hij moet het toch ook leren. Maar ja, zachte, gladgeschoren wangetjes zijn me toch ook wel wat waard. Hmmm. Nou ja, hij kan ook met de volgende luier helpen.

Uiteindelijk zijn we dan helemaal klaar voor de grote reis naar Bergen op Zoom. Achteraf gezien niet zo handig gepland, maar we moeten vandaag onze nieuwe Bolide ophalen. En die komt dus uit Bergen op Zoom. Kind in de nieuwe stoel achterin, speelgoed er omheen gedrappeerd en karren maar. Zo klinkt het best makkelijk, maar eer je eens op weg bent met zo'n ukkie, pffffff. Dat wordt nog wat als ik er straks zo een heb die nog niet kan zitten, staan, vasthouden, meewerken als er een jas aan moet enzovoorts. Hellup! Misschien moest ik die tegen die tijd dan maar even inwisselen voor dit exemplaar, want die is toch wel erg meegaand...

Eenmaal bij de garage blijkt al snel dat het nog wel even gaat duren. De verkoper is in zijn uppie en de klanten waar hij mee bezig is hebben duidelijk alle tijd. Niek wandelt met een enorme grijns tussen al die mooi glimmend gepoetste auto's rond. Ik dus ook, want hij wandelt aan twee handen. Als William een andere route neemt dan wij, is er een nieuw spelletje bedacht. Waaristienouw? Dat gezichtje van zo'n erwt tussen al die grote auto's is onbeschrijflijk. Helemaal glimmen van oor tot oor. Zou 'ie echt al door hebben dattie tussen allemaal grote jongens speelgoed rondbanjerd?

Uiteindelijk heeft de verkoper tijd en komt naar het zithoekje waar Niek druk is alle magazines van tafel op de grond te gooien en weer terug te leggen en weer op de grond te gooien en weer terug te leggen en... nou ja, je begrijpt het. Verkoper helemaal blij, want die is zelf net andrhalf jaar opa. Maar wat ruik ik toch? Nee hè? Aaaaaai, da's toch geen lucht die enig menselijk schepsel voort zou moeten kunnen brengen hoor! Niemand die er wat van zegt, maar de groene walm uit dat kontje is toch moeilijk te missen. Jeemig! We praten gezellig wat en ik probeer Niek een beetje bij de verkoper weg te houden. Het is al tijd voor dat koekje en die sap, maar ook voor de overdracht van Williams nieuwe Pride. Hmmm. Ik verontschuldig me uiteindelijk toch maar. Ik had gezien dat er in de WC een verschoontafel hing, dus dat zullen we dan maar eens uitproberen...

Met schone luier en nieuwe glimlach kruipt Niekje in Williams armen. Ik klap de tafel weer dicht en kijk de nieuwe eigenaar van de Kia Pride aan. Weer een luier gemist dus! En nu? Ik wou zo graag even langs Noortje, die op d'r vrije dag op een woonbeurs moest opdraven in het gemeentehuis in Made. Maar de klok geeft al aan dat ik het waarschijnlijk niet ga halen. Ik weet niet precies hoe laat het afgelopen is, dus terwijl William zijn broeken en een pak luiers gaat halen in de stad, bel ik Noortje. Voicemail. Ik rij dan maar zovast richting snelweg. Kan ik altijd nog even uitstappen bij mijn schoonouders voor dat koekje. Nog een keer bellen. Voicemail. Grrrrr. Logisch, maar lastig. Ik ga dan toch maar naar mijn schoonouders, want dat koekje moet er toch in hè. Straks verrekt het arme joch nog van de honger. Als ik er net aankom, belt Noortje terug. De beurs is afgelopen, ze mag naar huis. Of ze Niek kan komen halen. Eeeeeeh....

Dus ik naar binnen bij mijn schoonouders. Gaat meteen weer de telefoon. William in complete verwarring voor het luierschap bij de Kruitvat. Shit, waarom ben ik er nou niet bij. Ik wil dat geicht wel eens zien, hahaha. Maar meneer is not amused.
- Welke moet ik nou hebben?
- Ja, die voor kinderen van 8 tot 12 kilo.
- Die is er niet.
- O. Dat heeft Ralph gezegd.
- Degene die er het dichtst bij komen zijn die voor 7 tot 14 kilo.
- Ja, da's dan waarschijnlijk wat je moet hebben.
- Ja, fijn, welke dan?
- Die van het huismerk van de Kruitvat.
- JA! FIJN! WELLEKE DAN?
- Huh? Zijn er meerdere dan?
- Ja.
- Eeeeehhhh...ik weet het niet.
- Lekker dan. Is het een junior of een meegroeiluier of een maxi?
- Weet ik dat, ik heb ook nog nooit luiers gekocht hoor.
- Ja, jij zei dat je ze ging halen!
- Bel Ralph dan even, dat zou ik in dat geval doen. Iemand bellen die het ook niet weet heeft niet zoveel nut hè?
- Nou, je wordt bedankt!

O o. Volgens mij is er iemand enigszinds geïrriteerd ;-) Zijn moederheeft intussen de grootste lol, al heeft ze maar de helft van het gesprek meegekregen...

Het koekje en de HELE.FLES.SAP (!) waren eigenlijk vrij vot verdwenen. De koffie en appelcake voor de verzorgt overigens ook hoor ;-) Maar daar is William alweer. OK, nog even zitten. Koffie, beetje wandelen, leen-opa klieren, leen-oma een knuffel en dan jasje aan. Hè, daar komen net de Meyertjes terug van Amsterdam. Hmmm. De jas was nog niet aan, dus maar weer even zitten. Ja groot geworden hè? Al bijna een jaar ja, volgende week. Ja, we mogen een dagje oefenen. Nee jôh, heel makkelijk jochie inderdaad. Ja, mag ik hopen dat de mijne ook zo wordt ja.

Afijn, nu rijden we dus rond "ik-moet-drek-uit-dat-potje-tijd" pas richting Oosterhout, heel decadent met twee auto's. Dan maar meteen naar Ralph en Noortje, want dat potje moet er in en daarna is het bedtijd. Om hem nou eerst weer bij ons uit te laden en dan weer in te laden en bij hem thuis weer eruit, dat lijkt me een beetje teveel van het goede.

Uiteindelijk lepelen we het potje naar binnen terwijl we zelf aan de Chinees zitten. Beetje spijtig voor Ralph, want die mag alleen maar zacht voer. Dus die zit met een schaaltje boerenjongensyoghurt sippig naar onze feestmaaltijd te kijken. Arme ziel, wat irritant dattie niet gewoon mag/kan eten. Het overgebleven fruit van vanochtend wordt ook nog in het kind geschept en na nog wat rondkruiepn en spelen op zijn krokodillenxylofoon, wordt het toch weer bedtijd. William wou nog een keer een luier verschonen, dus dat moet dan nu maar. Ik regel het met Noortje, maar nu begint William ineens tegen te stribbelen. Dat 'ie nog wel een paar maandjes heeft om te oefenen. Ja hoor, da's dan weer fijn. Het is niet dat we wekelijks oppassen, maar ik laat het maar gaan. Ik erger mij wel in stilte en hier op mijn blog ;-)

Ralph en Noor zijn allebei bekaf. Maar ze gaan nog een film kijken: 27 dresses. Of we meekijken. Mij lijkt het heel leuk, maar het is absoluut zo'n film waar William helemaal niks aan vindt. Dus wij onze jas aan, gedag aan het zeggen en we spreken af dat ik nog even terugkom om de babyfoon terug te brengen. "Kan ik mooi nog een stukkie film meepikken" zeg ik tegen Noortje. Komt William toch ineens op het lumineuze idee dat ik ook daar kan blijven, film kan kijken en dat hij dan wel heen en weer rijdt. Maar dan wel in de Picanto natuurlijk. Alsof 'ie me daarmee heeft. Hup jas uit, bak thee voor mijn neus en laat die fillum maar komen hoor. Hook op schoot met een dekentje ertussen en in heb alle niet verschoonde luiers weer vergeven ;-)

Al met al een zeer geslaagde dag. Voor mij althans. Noortje moest werken, wat me niet zo'n geslaagde weekendbesteding lijkt, Ralph heeft pijn in zijn keel, ook niet leuk, maar Niek heeft gegeten, geslapen, schone luiers en hapjes en sapjes gehad. En William is met een nieuw spelletje naar huis gestuurd, dus die heeft zich vast ook wel vermaakt. En ik ben uiteindelijk met onze nieuwe Bolide veilig thuis beland...

Alwéér een berichtje!

Jaja, het kan niet op deze week ;-) Ik heb bedacht dat als ik gewoon vaker wat korte berichtjes doe, het niet zo'n ellelange klus is om mijn blogje weer een beetje bij te houden...

Het bericht van vandaag gaat over Tessa. En over de Scrapawards. Het magazine Scrap! geeft namelijk dit jaar voor het eerst de "Scrapper van het jaar" award weg. Maar er is er ook één voor "Scrapwinkel van het jaar". En natuurlijk is Tessa Tegendraads genomineerd! Dat betekent dat ze met haar zaakie in elk geval bij de beste vijf winkels hoort. Maar als je gaat stemmen (doen aub, svp, please!!!) zul je zien dat ze helemaal bovenaan de lijst staat. Da's uiteraard een goed voorteken. Stemmen doe je hier. Heb je dat nog niet gedaan, doe het dan aub alsnog even. Wordt enorm gewaardeerd! Het kost je nog geen vijf minuten, want je hoeft alleen je e-mailadres en je naam te typen en de bovenste winkel je stem te geven ;-) Heb je nog wat meer tijd? Geef dan ook de stem van je man, je katten, de buurvrouw, je hyvesclub, je (schoon)familie en iedereen van wie je verder het e-mailadres wilt misbruiken door!

O ja, als je komende zaterdag niks te doen hebt, dan heeft Tessa een feestje gepland in de zaak. Er is taart en een loterij en zelfs cadeautjes als je een stukkie maandsalaris doneert. Geen zorgen over de taart hoor, er zal echt genoeg zijn, want ik kan helaas niet komen. Ik heb oppasdienst op mijn neefje Niek. Kan broertjelief rustig uitzieken...En aanstaande pappa William kan dan mooi leren hoe 'ie luiers moet verschonen, hahahaha!!!

Verder ziet het er naar uit dat we vanavond Mac eten, yippie!!!! Lianne (schoonzus), Nathalie (nichtje van 10) en mijn schoonmoeder komen vanmiddag en ze blijven eten. Ik heb even geen kookinspriratie (de afgelopen 10 jaar al niet hoor) en ik vind dat William wel even genoeg in de keuken heeft gestaan deze week. Dus dat wordt weer smikkelen en smullen, hatsikideeeeeeeeeej!

Daar is ze weer!!!

Hèhè, daar ga ik dan maar weer eens een keer. Die twee weken zijn al lang voorbij, maar het duurde even voor ik weer wat inspiratie had om aan de slag te gaan. Blijkbaar heb je meer in te halen dan alleen wat scrap/stempeltijd als je even met iets anders bezig bent...


Vandaag was Marijke bij mij komen stempelen. Ik ken haar van de winkel van Tessa en van het bijbehorende forum. Die gekke griet gaat erust na krap drie uur knorren een uurtje rijden om bij mij haar stempels en Cricut te laten misbruiken! Het was echt stikgezellig en William heeft een uitgebreide nasi gekookt. Geen omkijken meer naar dus. En zo kon het dus gebeuren dat ik zowaar weer eens een kaartje in elkaar gezet heb!



Die van Marijke was nog niet af toe ze weg ging en ik ben stom genoeg vergeten even wat foto's gedurende de dag te maken. Kan dus niet veel meer laten zien dan dit kaartje. Ach ja, ik vergeet wel meer tegenwoordig ;-)


Verder is Goofy Gatenkaas gisteren van zijn amandelen beroofd. Hebben ze hem gewoon bewusteloos gemaakt en met een mes in zijn keel zitten snijden, jekkes! Vanochtend heb ik hem uit het ziekenhuis opgehaald en naar huis gebracht. Die mafkees vindt dattie eigenlijk wel weer aan het werk kan, want hij heeft alleen maar een beetje keelpijn. Weet je echt 100% zeker dat we familie zijn mam? Maar goed, beterschap en veel wijsheid gewenst broer!


Zo, ennu ga ik lekker knorren. Het is weer mooi geweest voor vandaag. Morgen komt het spul uit Zwitserland op bezoek.

Even geduld aub

Voor wie dit nog leest...

Geloof het of niet, maar je moet nog twee weken geduld hebben. Daarna krijg ik als het goed is weer iets van mijn "normale" leven terug. Hopelijk heb ik dan ook tijd om dit blog weer een beetje in ere te herstellen. Afgelopen zaterdag heb ik de voorlopig laatste stempelcursus bij Tessa gegeven. Het was hartstikke gezellig, maar wel een beetje dubbel. Ik heb nog geen idee of ik na mijn zwangerschap weer cursussen ga geven of niet. Ik heb nog niet eerder een kindje gehad, dus ik heb nog geen idee hoe mijn leven er dan uit zal zien...

Verder heb ik in de afgelopen weken het modellenboek voor de kapster afgemaakt. Poeh wat een werk! Het eindresultaat is gelukkig wel goed ontvangen, dat scheelt. Maar eer ik weer zo'n project op me neem, bedenk ik me waarschijnlijk nog wel een paar keertjes. Maar goed, weer iets van mijn dit-moet-absoluut-gebeurt-zijn-voor-de-baby-komt lijstje.

Dat je toch nog twee weken moet wachten op deze updates heeft te maken met een ander project dat nog steeds loopt. De cursus Webdesign Professional is nog niet afgerond. In december vorig jaar begonnen, overgestapt naar een andere groep en een docent die zeven weken op vakantie gaat. Dat zijn de ingrediënten die ik nodig had om een cursus van 18 weken uit te rekken naar een langdurige 38 weken. In die tijd kunt je nagenoeg een heel kind bouwen! Ik ben het helemaal zat, ondanks een onderbrekening van drie weken voor mijn nu net afgelopen vakantie.

Vandaag ga ik beginnen aan een eindsprint. In de komende twee weken moet ik zowel thuis als op mijn werk een website bouwen om de cursus af te kunnen ronden. De deadline is 8 september. Twee sites, twee weken, het klinkt als weer een nieuwe spannende Van den Ende soap, maar het is nu even mijn realiteit. Gelukkig is het meeste voorbereidend werk wel gedaan, maar dat moet ik nu weer allemaal opgraven uit stapels papieren en mijn immer getergde grijze massa. Twee weken volhouden nog. Ik zal maar eens gaan beginnen. En tot die tijd:

en ook:

Groetjes en tot gauw!

Ilona

Apetrots!!!!

Dat ben ik op mijn moeder! Ze heeft namelijk de kaartenwedstrijd bij Arts 'n' Things gewonnen! Zo gaaf, ik ben echt helemaal trots op haar! Het kaartje wat ze heeft ingestuurd was gestempeld, geborduurd, ge3Dt én er zat ook nog een ATC en een lintje in verwerkt. Die materialen vind je ook allemaal terug in de winkel, dus het was echt een schot in de roos. Ze is net gebeld dat ze het hobbypakket t.w.v. maar liefst €50,00 mag komen halen! Wauwsa!

Van harte gefeliciteerd mam, echt te gek!!!



Ergens deze week gaan we haar prijs ophalen en lekker veel foto's maken natuurlijk. Dus hou mijn blog in de gaten, want dit wordt nog vervolgd!

We zijn overigens afgelopen zaterdag bij Arts 'n' Things geweest, omdat ze hun achtste verjaardag feestelijk vierden. Het was enorm gezellig en we hebben een aantal leuke make and takes gevolgd. Ik heb nu geen tijd, maar ook daar klets ik op dit blog binnenkort nog bij. Net als over de Jacobsladder die ik vrijdagavond bij Tessa Tegendraads heb gemaakt trouwens...

Updeetje van Keetje

Grappig om te lezen dat het weer wat beter ging met Banjer in de vorige post...Hij is inmiddels al ruim een maand geleden overleden, helaas. De laatste foto die ik van hem nam was niet op zijn laatste dag, maar het is wel een heel gave foto, waar alles in ligt. Hij is niet helemaal scherp, maar zijn blik is zo mooi. Waarschijnlijk zie ik er gewoon in wat ik wil zien, maar dat hindert niet. Liefde, berusting, vermoeidheid, genegenheid, een blik van "het is goed zo". Banjer is 11 april ingeslapen, met hulp van de weekend dierenarts die toen precies een kwartier dienst had. Een ervaring die ik best had willen missen, maar het is nou eenmaal zo gelopen. We hebben enorm van Banjer genoten, voor de bijna 10 jaar dat we hem hebben gehad. In september zou hij 12 geworden zijn. We hopen dat Banjer ook een goed leven heeft gehad. Hij heeft er in elk geval alles uit gehaald wat er voor hem in zat...



Het in laten slapen van Banjer is niet de enige reden dat dit blog zo enorm verwaarloosd is. Ik heb het enorm druk gehad met van alles en besloot dat het blog niet zoveel prioriteit had als andere zaken. Prioriteit is een beetje het sleutelwoord van de afgelopen maanden geweest. De cursus Webdesign Professional valt me heel zwaar. Ik vind het helemaal geweldig en kom helemaal opgeladen thuis van de lessen (om 0.00 uur als ik geluk heb), maar toch vergt het veel. Ik heb een aantal weken in twee groepen lessen gevolgd, op opeenvolgende dagen, dus het zijn een beetje tropenweken zo. Maar zó gaaf! Ik leer zoveel dat mijn hoofd een tikkie overstroomd. HTML, CSS, Flash, Photoshop, noem het maar en het is in die 18 lessen gepropt. Wauw. Eigenlijk zou ik nu dan ook klaar zijn met de cursus, maar ik heb zoveel moeite om alles te kunnen behappen, dat ik nog wat langer de tijd nodig heb. Nog een paar maandjes bikkelen en Ilona kan websites bouwen ;-) Ondertussen een sneakje van mijn trainingsite, de site die je bij het opleidingsinstituut hebt om je opdrachten op te zetten:



Meer zeg ik niet, niemand krijgt het adres en ik hoop dat Google me nog niet kan vinden. Kan ik lekker in alle rust verder bouwen...


Maar goed, dit blog gaat volgens de beschrijving over stempelen. Ik had niet zoveel te melden op dat gebied, want ook dat is er een beetje bij ingeschoten. Het voelde allemaal een beetje als moeten. Ik heb nog allerelei spullen waarmee ik nog iets moet. Uit een ver en grijs verleden kan ik mij nog herinneren dat "moeten" zo'n woordje is waarmee ik mezelf goed in de nesten weet te werken. Dus ik heb veel nagedacht en weinig met mijn handen gedaan. En waarempel (sorry, leuk woord, moest, eh wilde ik even laten vallen ;-), ik had weer zin ik stempelen.



Mijn schoonmoeder had wat gemengde gevoelens bij haar moederdagkaartje (de linker), maar ik vond hem wel geslaagd. Ik had zo'n lol in het maken van de kaart, dat telt toch ook?


Mijn eigen moeder kreeg dit jaar de mooiste (vind ik zelf), rechts op de foto. Toen ik er mee klaar was kwam ik tot de conclusie dat deze kaart best wel eens in Stempelen 3 bij Tessa in de winkel terecht zou kunnen komen. Dat zou voor het eerst zijn dat ik eens fatsoenlijk van tevoren een stukje cursus klaar heb...De kaartjes zelf zijn natuurlijk óp moederdag pas gemaakt -zucht-. Maar goed, het broeide al een paar dagen, da's de helft van het werk. Balen dat het verjaarskaart van mijn schoonzussie dus niet zo heel erg best was, die schoot er een beetje bij in (sorry Noortje!). Ik kan hem zelfs niet eens laten zien, omdat ik geen tijd meer had om er een foto van te maken.


Gisteren had ik het ook weer naar mijn zin, want ik heb de verjaarskaart voor Heleen gemaakt. Weer verbaas ik mezelf dat ik iets heel erg op tijd af heb (ze is vrijdag jarig). En ik heb iets uitgeprobeerd dat naar volle tevredenheid heeft uitgepakt. Ik laat hem niet zien nog, want je zult net zien dat Heleentje hier even spiekt voor het vrijdag is...


Oveigens, de reden dat ik nu weer een post schrijf is eigenlijk de enige juiste: omdat ik er zin in had. Ik heb heus wel wat hints gekregen van mensen die wel eens op mijn blog keken hoe de vlag er bij hangt in huize Hierzo, maar ik had gewoon geen zin, geen tijd, het kreeg geen prioriteit. Sorry mensen, maar goed, we zijn er weer. Ik heb geen idee wanneer ik weer zin heb om iets te tikken, dus dat blijft een verrassing, hahaha! In elk geval bedankt dat je nog even kijkt hier...


Zo, boodschappies doen en dan gauw aan mijn huiswerk ;-(

Dagje spelen

Banjer voelt zich gelukkig al weer een stuk beter (dank je voor je reactie Marijke en natuurlijk iedereen voor alle reallife reacties, helpt allemaal heel veel!). Vanochtend speelde hij al met de weerspiegeling van het licht op de keukenvloertegels en vanmiddag zat hij Gizmo alweer achterna. Hij kijkt al weer wat gelukkiger uit zijn oogjes, maar dat is morgen misschien wel over. Omdat onze katten ook naar buiten gaan, kan ik zijn ontslasting niet goed in de gaten houden. Dus morgen moet hij een HELE DAG binnen blijven. Offie ons dat ooit zal vergeven???

Vanochtend kwam onverwachts mijn vader langs om even naar de patiënt te kijken. William had hem gisteren verteld wat er was gebeurt terwijl hij en mam even een weekendje weg waren. Ik denk dattie goed geschrokken was, zo lief!

Hoewel Banjer al beter in zijn hum komt, weet ik dondersgoed dat ik er rekening mee moet houden dat we hem niet zo lang meer bij ons zullen hebben. Kwestie van dagen of weken, dat was het vonnis zaterdag. Donderdag of vrijdag krijgen we de uitslag van de biopsie, dus tot die tijd kan ik nog doen of het allemaal goed komt. Maar om mezelf niet teveel om de tuin te leiden, heb ik bedacht dat ik voortaan elke dag een foto zal maken van Banjer. Wellicht dat dat een mooie manier is om alvast wat afscheid te nemen. Tastbaar voor als ik er straks weer aan toe ben. Tuurlijk heb ik al meer foto's van hem dan gezond te noemen is, maar dat doet er niet toe. Zijn gekke kale hangbuikje, geschoren vanwege de echo, moet toch ook op de kiek. Of maak ik het afscheid nu alleen maar nodeloos pijnlijker? De tijd zal het leren, helaas...

Een andere uitdaging voor de komende tijd is ook om de andere twee katers niet teveel te verwaarlozen. Zij zijn er ook nog. Maar de lieflijke blikken die ik van ze krijg geven me ook niet de kans om ze te vergeten. Hoe vind je Gizmo in zijn mandje dan? Ik vind het net zo'n chagrijnige paashaas!





Maar goed, Banjertje speelt dus weer. Hoog tijd dus om zelf ook weer te gaan spelen. Samen met Dorith mocht ik vandaag met Tessa mee naar de Knallende Karsdagen. Bij Regina Krooswijk (die van die leuke boekjes) een Make en Take gedaan, met oliepotloden en geurloze terpentine aan de slag geweest, maar topstuk van de dag (letterlijk volgens Dorith) was Tim Holtz die daar demo's aan het geven was alsof hij hier elke dag is. Wat een ongelooflijk sympathieke gast is dat! Had ik echt niet verwacht, omdat ik hem een beetje anders vond overkomen in zijn demo video's enzo. Maar voor het eggie is hij echt een supercole kerel. En wat een partij met energie en wat weet hij iedereen toch te inspireren! Hij heeft mijn boek (Distressables 1) gesigneerd, dus ik voel me helemaal trots! Helaas bleek zojuist dat bijna al mijn foto's enorm bewogen zijn. Balen!!!! Zag al wel dat Tessa's foto's beter waren, dus ik heb nog hoop dat het goed komt. Wel balen dat we de foto met Tim zelf met mijn toestel hebben gedaan...


Alhoewel, het had ook wel voordelen. Omdat op het schermpje al te zien was dat de foto's niet scherp waren, hebben we drie pogingen gedaan. Dus drie keer met onze armen om Tim heen, je kunt het slechter hebben {Hier een ondeugend giecheltje van Dorith}!

Ben nu helemaal kapot. Na thuiskomst ben ik nog de sleutel af gaan geven bij Ralph en Noortje, een loempiaatje wezen halen voor mijn ventje en toen nog nagekletst met Lisette en mam over deze speciale dag en mijn speciale katje. Ik ga nu moe maar gelukkig en ietwat weemoedig naar mijn bedje...

Het is niet goed

Hoe je weekend van lekker rustig en alleen maar leuke dingen in no-time om kan slaan, heeft Banjer gisteren laten zien. Het is niet goed met Banjer. Hij is de oudste van onze drie zwarte katers. Sinds 31 augustus 1998 is hij onderdeel van ons gezinnetje, maar het ziet er naar uit dat dat niet lang meer zo al blijven. Tewrijl hij nog 12 moet worden. Zaterdagochtend stonden we helemaal opgetut klaar om op autojacht te gaan toen Banjer ineens heel erg hard en doordringend begon te schreeuwen. Ik hoorde iets maar wist niet of dat nou bij ons was of dat het de baby bij onze buren was. Baby's en katten maken nou eenmaal vaak dezelfde geluiden. Het bleek toch bij ons van de eerste verdieping te komen. Ik riep Banjer en hij kwam meteen naar beneden. Op zich al raar, want hij luistert meestal niet zo best. Hij stond me aan te staren in de deuropening en schreeuwde weer. Twee keer een heel harde mauw. Dat is niet goed. William en ik zeiden het nagenoeg tegelijk.

William probeerde Banjer gerust te stellen terwijl ik de reisbak haalde. Even gebeld welke dierenarts dienst had en gelukkig was het iemand waar we al eens eerder zijn geweest. We mochten meteen komen, zodra er een gaatje was konden we dan meteen geholpen worden. Tien minuten later zaten we te zenuwpezen in de wachtkamer. Ik dacht dat het wel los zou lopen. Banjer had wat rare diaree en zat veel bij de bak vanochtend, dus waarschijnlijk zit er gewoon iets dwars. Kwestie van kijken wat er dwars zit en hoe we het er uit krijgen en "we're good to go".

Niet dus. De dierenarts in kwestie is een heel lieve man die enorm goed oplet hoe mensen reageren op wat hij zegt en doet. Toch nam hij termen als "tumor" en "kijkkoperatie" in de mond. Ik schrok me rot. Banjer kreeg een spuitje om de persdrang tegen te gaan en een spuitje met een pijnstiller en antibioticum. Zo zou hij in elk geval dit weekend wat tot rust kunnen komen. Als het niet veel beter ging, dan moesten we ons maandag meteen bij onze eigen dierenarts melden.

We gingen naar huis met Banjer in zijn bakje. En nu? Hoe kan dit nou. Moeten we ons zorgen gaan maken, of waait het wel weer over? We maakten ons grote zorgen, want de krachttermen van de dierenarts waren aangekomen. Zonder nadenken belden we een vriend die er meer van weet. Die kon ons ook niet geruststellen, maar wilde wel graag naar Banjer kijken. Om en heel lang verhaal kort te maken zijn we nu heel veel mensen dankbaar dat ze ons zo goed geholpen hebben.

Maar alle goede zorgen ten spijt, ziet het er niet naar uit dat het nog goed komt met Banjer. Hij bleek een flink gezwel in zijn buik te hebben. Zeer waarschijnlijk op een lymfknoop met wellicht ook een begin van uitzaaiing naar de nieren. Van alle opties die geboden kregen hebben we de enige juiste (fix 'em maar en dan gaat 'ie weer mee naar huis om gewoon 26 te worden) niet gehad. Na veel wikken en wegen hebben we nu een prednizonpatiëntje in huis die een aantal dagen moet wachten op de uitslag van de dunnenaaldbiopsie. En twee aangeslagen personeelsleden (katten hebben nou eenmaal geen baasjes) die tegen beter weten in hopen dat er uit komt dat er gewoon een ontstekinkje zit dat zo verholpen is...

Uiteraard heeft meneer de hele nacht op ons bed mogen liggen. Heeft 'ie dan ook gedaan. Om zes uur vanochtend werd ik wakker en riep hem. Hij lag aan het voeteneinde, maar kwam meteen tegen mijn borst liggen toen ik riep. Heerlijk spinnen en kroelen alsof er niks aan de hand was. Toen ik er uiteindelijk uit ging, kwam hij ook naar beneden. Meteen naar het kattenvoer. Mooie boel. Heeft die arme stakker zo'n honger, mag 'ie maar kleine beetjes eten. Het is de prednizon die hem zo hongerig maakt, dus we moeten oppassen. Desalniettemin ben ik blij dat hij zich weer een stuk beter lijkt te voelen dan gisteren. Maar het is niet goed...